ကြၽန္မအတြက္ညတာသည္အလြန္ရွည္ပါတယ္။ အိပ္မရတဲ့ညေပါင္းမ်ားစြာကြၽန္မေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ တေရးႏိုးလာသည့္ညမ်ားတြင္ အနားမွာအေဖမရွိ
အေမလည္းအနားမွာမရွိ ေမာင္ေလးလည္းရွိမေနခဲ့ပါ။ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္းသာ သို႔မဟုတ္ ကြၽန္မနဲ႔ ေသြးသားေတာ္စပ္သည္လို႔ဆိုတဲ့ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႔သာ ကြၽန္မ အိပ္ခဲ့ရ
ေနခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုကိုယ္ လြမ္းလို႔ တစ္ခါတစ္ေလစိမ္းေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မြန္းၾကပ္ေလာက္ေအာင္မ်ားေနတဲ့ဖိအားေပးမႈေတြေဝဖန္ကဲ့ရဲ႕မႈေတြကကြၽန္မရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္မ်ားကိုယ္ခိုးယူဖ်က္စီးေနခဲ့တယ္။
ယခုလည္း ကြၽန္မႏိုးလာခဲ့ျပန္ပါၿပီး ကြၽန္မႏိုးေနခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ မည္သူကမွကြၽန္မအနားတြင္မရွိ။ ပိုဆိုးသည္မွာ ကြၽန္မလႈပ္၍မရ တစ္ကိုယ္လုံးတြင္မည္သည့္ေနရာကနာေနမွန္းမသိေအာင္ ခႏၲာကိုယ္တစ္ခုလုံးနာက်င္ကိုက္ခဲေနသည္။
ရွိသမွ်အားယူကာထရန္ႀကိဳးစားလည္းမရ။ကြၽန္မလက္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကိုယ္ပင္ လႈပ္မရျဖစ္ေနသည္။ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ကြၽန္မအနားေရာက္လာသည္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ကပထမဆုံးမဟုတ္ပါ ထိုဆရာ၀န္မ်က္ႏွာကိုယ္ကြၽန္မအႀကိမ္ႀကိမ္ျမင္ဖူးေနသည္။
"အ ေမ ေရာ" အားယူၿပီးေျပာလိုက္ေသာကြၽန္မရဲ႕စကားကိုယ္အဲ့ဒီဆရာ၀န္ကၾကားရဲ႕လားကြၽန္မ မသိပါ။ သူယူလာတဲ့ေဆးေတြသာ ကြၽန္မလက္တြင္ခ်ိတ္ထားေသာေဆးပိုက္ထဲထိုးသြင္းေနတယ္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ဘာေၾကာင့္လဲ ကြၽန္မေမးေနေပမယ့္ကြၽန္မအသံမွာထြက္မလာေတာ့ပါ။ သူ႔မ်က္လုံးေတြကေၾကကြဲေနတယ္။ ဘာေတြလဲ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ ။ကြၽန္မမ်က္လုံးဖြင့္လိုက္တိုင္းအျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာခ်က္ႀကီးကိုယ္သာျမင္ရတယ္။ အေမေရာ ကြၽန္မ အေမ ဘယ္မွာလဲ ။ ကြၽန္မေရာက္ေနတာေဆး႐ုံျဖစ္လိမ့္မည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးကြၽန္မေဆး႐ုံေရာက္လာရတာလဲ။ အျဖစ္ပ်က္ေတြကျမန္ဆန္လြန္းတယ္။ ကြၽန္မအေတြးသည္ အစ္မအခန္းမွာဘီယာေသာက္ေနခ်ိန္ကိုယ္ျပန္ေရာက္သြားတယ္။
လက္ထဲကဖုန္းကိုယ္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္မ်ာစိုေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မျပန္ျမင္ေနရတယ္။
YOU ARE READING
#Unicode ရင်ခွင်ရိပ် #Zawgyi ရင္ခြင္ရိပ္
Romance#Unicode အချစ်ကသိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် နာကျင်စရာတွေကြီးဘဲ အခါအခွင့်သင့်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင် မေ အချစ်ဆိုတဲ့အရာကြီးနဲ့မတွေ့ချင်တော့ဘူး။ မေနှိုင်းခ အချစ် ရင်မဆိုင်ရဲဘူး အဲ့ဒီအချစ်ဆိုတာကြီးနဲ့ထိပ်တိုက်မတွေ့မိအောင်ဘဲ ရှောင်ပြေးချင်တယ်။ မိုးဇင်သူ ပထမဆုံးအချစ...
