အပိုင္း(၃၀)

287 12 2
                                    


"ဟဲလို မယြန္း နာရီစဉ္လမ္းကိုသိလား"

"မယြန္းဘယ္ခ်ိန္အလုပ္အားလဲ"

"ျပၫ့္သဲလြန္စတစ္ခုရထားလို႔ပါ"

"အဲ့လိုရလား"

"Ok မယြန္းျပၫ့္မယြန္းတို႔အခန္းကဘဲေစာင့္ေနမယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ မယြန္း ဒါဘဲေနာ္ "

ျပၫ့္ဖုန္းခ်ၿပီးမွဖူးသစ္ကျပၫ့္ကိုေမးသည္။

"မယြန္းကဘာတဲ့လဲ"

"သူအလုပ္နားလိုက္မယ္တဲ့ ခုလာမယ္ေျပာတယ္ "

"ဒါဆိုခုမယြန္းအခန္းငါတို႔သြားၾကတာေပါ့"

ျပၫ့္နဲ႔ဖူးသစ္အေလာတႀကီးအိမ္ေပၚကဆင္းေတာ့ ။

"ေျမးေလးတို႔ဘယ္သြားၾကမလို႔လဲ"

"သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ခ်ိန္ထားလို႔ဖြားဖြား"

ျပၫ့္ကတစ္ခ်က္သာလွၫ့္ေျဖၿပီးႏွစ္သယာက္သာခပ္သြပ္သြပ္ေျခလွမ္းက်ယ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ယြန္းတို႔အခန္းဘက္ထြက္လာခဲ့သည္။မ၀င္းကို ဆုျပၫ့္ေမးေတာ့ဆုျပၫ့္မေတာ္တဆျဖစ္တုန္းကမ၀င္းကမေရာက္ေသး ေဒၚမငယ္ဆို‌တဲ့အေဒၚႀကီးကဒီမွာအရင္ေနသြားသည္။ကံေကာင္းစြာ ေဒၚမငယ္ကထိုင္းမွာသာရိွေနေသးသည္။ လိပ္စာလည္းရထားတာေၾကာင့္မယြန္းကိုေခၚၿပီးျပညိ့တို႔စံုစမ္းရမည္။

ျပၫ့္တို႔ထပ္အရင္ယြန္းကျပန္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီးျဖစ္သည္။ ျပၫ့္နဲ႔ဖူးသစ္ကိုယ္ေတြ့ေတာ့ယြန္းက........

"ဆုျပၫ့္နဲ႔ဖူးသစ္ စက္ဘီးနင္းတက္လား"

"ဖူးသစ္ကနင္းတက္ပါတယ္မယြန္း"

"အဲ့ဒါဆို ျပၫ့္နဲ႔ယြန္းတစ္စီးသြားမယ္ ဖူးသစ္ကထိုင္းမွာနင္းက်င့္မရိွလို႔ေလး ျဖစ္တယ္မလား"

"ဟုတ္ ရတယ္မယြန္း"

စက္ဘီးစီးဖို႔ ဆုျပၫ့္မွာအခက္ေတြ့ေနသည္၊ ခုန္တက္လို႔လဲမတက္ စက္ဘီးစထြက္ေတာ့ယြန္းစက္ဘီးလက္ကိုင္ တစ္ခ်က္ခါသြားတာေၾကာင့္ ယြန္းအက်ႌစကိုဆဲြထားျပန္သည္။

"ဆုျပၫ့္ ေၾကာက္ေနရင္ေသခ်ာကိုင္ထားေလး ယြန္းျမန္ျမန္ေရာက္ေအာင္နင္းမလို႔ပါ"

#Unicode ရင်ခွင်ရိပ် #Zawgyi ရင္ခြင္ရိပ္Where stories live. Discover now