ο κόμης του Μπρίστολ

κεφάλαιο 26

16 Νοεμβρίου 1814.

Εκεινος ακόμη κοιμόταν,κι ήταν τόσο όμορφος που της ήταν πολύ δύσκολο να τον ξυπνήσει. Δεν ήταν ο καθώς πρέπει κόμης,με την αυστηρή ενδυμασία και το σκληρό ύφος,όχι τώρα ήταν δικός της ,εκεί στο πλάι της , ξαπλωμένος,με το πρόσωπο του χωμένο στο μαξιλάρι,και τα μπράτσα του απλωμένα δεξιά και αριστερά.
Ήθελε να απλώσει τα δάχτυλα της να αγγίξει το μπερδεμένο σμήνος των μαλλιών του,όμως κάτι δεν την άφηνε να το κάνει.
Κάτι την τραβούσε προς το παραθύρι,εκεί που ύστερα από αρκετές ημέρες είχε βγεί ο ήλιος. Δεν ήξερε όμως αν έπρεπε να χαρεί από εκείνο το φως , οι επιστήμονες έλεγαν πως πολύ σύντομα θα καλύπτονταν τα πάντα από το χιόνι. Έλεγαν άραγε αλήθεια; Απ' εδώ από το βολικό αυτό κρεβάτι έβλεπε το νέφος από να πλησιάζει το Μπρίστολ από μακριά.

Μάλλον έλεγαν αλήθεια. Σηκώθηκε και έτρεξε προς το παράθυρο για να το εμπεδώσει καλύτερα,και μάλλον οι ειδικοί είχαν απόλυτο δίκιο,το λευκό νέφος πλησίαζε από στιγμή σε στιγμή παγώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του.
Κι έτσι καθώς το αναλογιζοταν σφίγγοντας το λευκό σεντόνι γύρω της, έσκυψε το κεφάλι της προς τα κάτω παρατηρώντας αρχικά γρήγορα και ύστερα πολύ πιο επίμονα τον γερασμένο άντρα με τα λερωμένα ρούχα ,ο οποίος πάλευε με τους υπηρέτες του Τζέιμς θέλοντας να περάσει.

Ο ξαφνικός πόνος που ένιωσε στην καρδιά την έκανε να αφήσει το σεντόνι και να πέσει στο έδαφος κλείνοντας σφιχτά το στόμα της ώστε να μην ακουστούν οι λυγμοι της . Εάν ξυπνούσε τώρα ο Τζέιμς ήταν χαμένη. Τι θα μπορούσε να του εξηγήσει; Ότι εκείνος ο άξεστος άντρας εκεί κάτω ήταν ο πατέρας τής; Θα του έλεγε όλη την αλήθεια για την ταυτότητα της ,θα το έλεγε σε όλο το Μπρίστολ,και τότε ο καλός της κόμης θα καταστρεφόταν εξαιτίας της .

Δεν μπορούσε να το επιτρέψει αυτό. Κανένας δεν θα κατέστρεφε το όνειρο του άντρα που αγαπούσε,όχι όσο υπήρχε εκείνη.
Κατεβάζοντας το χέρι της τώρα και πάλι στο κορμί της , σηκώθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, φορώντας με ακανόνιστες κινήσεις τα ρούχα της . Ο πατέρας της δεν είχε έρθει για καλό σκοπό χρειαζόταν χρήματα,κι ήταν σίγουρη για αυτό.
Βγαίνοντας όμως έτοιμη να τον αντιμετωπίσει, συνάντησε στο διάβα της το πιστό και αγαπημένο Φλιν.
<< Λαίδη μου;
<< Τον αναγνώρισαν όλοι σωστά;
Η αναπνοή Της είχε κοπεί.
<< Μείνετε ήσυχη, φρόντισα να μην τον συνδέσουν με εσάς ,τον πήρα παραπέρα και τον απείλησα όμως σας πήρε το μάτι του κοντά στον κόμη και μου είπε να σας πω πως θα τον βρείτε στο καπηλειό της μπριτανις Ρόμπινς,εάν δεν είστε εκεί μέχρι το απόγευμα θα έρθει πάλι εδώ για να σας αναζητήσει.