ο κόμης του Μπρίστολ

κεφάλαιο 24

Τραβώντας την μικροσκοπική της βαλίτσα, ξεκίνησε να βάζει μέσα μερικά ρούχα,μια κουβερτουλα μικρή,και μια χτένα, πρωτού προλάβει όμως να την κλείσει,να την πάρει και να φύγει,ο κόμης εισέβαλε στο δωμάτιο της ,και με ένα έντονο τίναγμα του χεριού του η βαλίτσα εκτοξεύτηκε στον τοίχο έχοντας πλέον αδειάσει όλα της τα πράγματα στο έδαφος.

<< Τζέιμς; Τι νομίζεις ότι κανεις;
<< Τι νομίζω; ΤΙ ΝΟΜΊΖΩ; ΈΧΕΙΣ ΤΡΕΛΑΘΕΊ;
<<Έχεις δίκιο εξάλλου εκείνα τα πράγματα δεν ήταν δικά μου ,θα φύγω δίχως αυτά.
Δεν μπόρεσε όμως να φτάσει την πόρτα διότι της έκλεισε τον δρόμο με το κορμί του .

<< Σε ρώτησα κάτι τι ανάθεμα σου έχει συμβεί;
<< Μην σε απασχολεί για την παράσταση,θα έρχομαι κανονικά στις πρόβες, όμως μαζί δεν μπορούμε να μένουμε άλλο , φεύγω Τζέιμς!

Τούτη η τελευταία λέξη ήχησε τόσες φορές μέσα από το κεφάλι του που τα σωθικά του κάηκαν, θαρρείς και είχε πιεί.

<< Φεύγεις;  Τόσο απλά φεύγεις;
<< Τόσο απλά!
Τα μάτια τους ευθυγραμμιστηκαν απότομα,η δική της θέληση όμως υποχώρησε πρώτη.
Δεν άντεχε να μαλώνει μαζί του , όμως δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο τούτο το ψέμα.

<< Άνοιξε μου δρόμο Τζέιμς είναι για το κοινό καλό αυτό.

<< Για το κοινό καλό να σε αφήσω να μείνεις στον δρόμο; Έχεις τρελαθεί τελείως;
<< ΝΑΙ ΆΦΗΣΕ ΜΕ ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ Ο ΣΩΤΉΡΑΣ ΜΟΥ  ΔΕΝ ΜΟΥ ΈΧΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΡΈΩΣΗ, ΓΙ'ΑΥΤΌ ΚΆΝΕ ΣΤΗΝ ΆΚΡΗ..
<< Όχι, δεν κάνω.
<< Θα κάνεις Τζέιμς!
<< Δεν πρόκειται να σε αφήσω να φύγεις!
<< Για όνομα του θεού γιατί? Γιατί Τζέιμς; Γιατί!!!
<< ΓΙΑΤΊ ΣΑΓΑΠΩ ΕΝΤΆΞΕΙ? ΣΟΥ ΑΡΚΕΊ ΑΥΤΌ? ΤΏΡΑ ΚΆΝΕ ΠΊΣΩ ΔΙΌΤΙ ΑΠΟ ΕΔΏ ΜΈΣΑ ΔΕΝ ΦΕΎΓΕΙΣ.

τα μάτια της έμειναν μετέωρα επάνω του .
<< Δεν το εννοείς!
<< Ανάθεμα τι άλλο θέλεις να σου πω ;
<< Το εννοείς;
<< Το εννοώ!
Κατεβάζοντας το κεφάλι της , άνοιξε με παράπονο τα χέρια αγκαλιάζοντας τον σφιχτά.
<< Κι εγώ ...
<< Κι εσύ τι;
<< Σας αγαπώ.

Τραβώντας την μακριά του ,την κοίταξε ένα δευτερόλεπτο στα μάτια παρατηρώντας την αγωνία της.
<< Με αγαπάς και θέλεις να φύγεις!
<< Γι'αυτό ακριβώς πρέπει να φύγω, πρέπει να με καταλάβεις! Πρέπει να με αφήσεις.

<< Πολύ καλά Έλα λοιπόν φύγε!
Ανοίγοντας της τον δρόμο έμεινε να κοιτάζει το κενό και όχι τα δακρυσμένα της μάτια.