ο κόμης του Μπρίστολ

κεφάλαιο 22

24 Ιουλίου 1814

Τα χέρια του στερεώθηκαν επάνω από την καρέκλα, μένοντας με κορμί τεντωμένο να κοιτάζει την σκηνή μπροστά του.

Το χθεσινό βράδυ είχε αποδειχθεί πολύ μεγάλο,και πολύ επικίνδυνο.

Αρχικά είχε προβληματιστεί αρκετά με εκείνον τον ζωγράφο που φαινόταν να κοιτάζει στην ψυχή του ,κι αργότερα σε εκείνο το καπηλειό με τα ροφήματα, είχε ξυπνήσει μέσα του μια βαθιά υποψία,πως η πρωταγωνίστρια του δεν του έλεγε όλη την αλήθεια.

Εάν ήταν καλός σε ένα πράγμα ο Τζέιμς,αυτό ήταν να καταλαβαίνει πολλά και γρήγορα. Κι πρωταγωνίστρια του εχθές προσπάθησε για κάποιον θολό λόγο να του ρίξει στάχτη στα μάτια.

Παρόλα αυτά ο Φλιν στην πρωινή του αναφορά έχοντας κάνει την έρευνα του ,την παρουσίαζε ως το φτωχό κορίτσι με την άγνωστη ταυτότητα.

Σμίγοντας τα φρύδια του ,την παρατήρησε να ανεβαίνει επάνω στην σκηνή, φορώντας και πάλι εκείνο το κόκκινο φουλαρι στα μαλλιά της που του προκαλούσε πανικό.

Ξάφνου όλες οι υποψίες του έσβησαν και την θέση τους πήραν οι αναμνήσεις.

Χθες το βράδυ καθώς χόρευαν,ο ένας ξέφρενα γύρω από τον άλλον,μέσα σε μια στιγμή που κανένας δεν περίμενε,στο φινάλε της μουσικής,τα κορμιά τους αγκαλιάστηκαν σφιχτά,κι ο Τζέιμς ένιωσε ευάλωτος, θαρρείς και από εκείνην μπορούσε και να νικηθεί.

<< Κόμη μου; Ξεκινάμε;

Δεν την άκουσε, συλλογιζοταν ακόμη εκείνο το απρόσμενο συναίσθημα που έκανε κάθε φορά την καρδιά του να ταράζεται μπροστά της .

<< Κόμη Μπρίστολ;

Ναι αυτή την φορά η επιτακτική της φωνή,τον έκανε να εγκαταλείψει τις κρυφές του σκέψεις, και να συγκεντρωθεί στο όμορφο πρόσωπο της.

<< Με συγχωρείς, ήμουν κάπως χαμένος.

<< Φαίνεστε υπερβολικά χλωμός, μήπως θα θέλατε να αφήσουμε τις πρόβες και να γυρίσουμε στο αρχοντικό; Θα σας ετοιμάσω μια ζεστή σούπα.

Να το πάλι!  Η καρδιά του έτρεχε τόσο γρήγορα που τον ανάγκασε να τραβήξει το βλέμμα του μακριά της , κοιτάζοντας το κενό.