ο κόμης του Μπρίστολ

κεφάλαιο 19

23 Ιουλίου 1814

Ύστερα από μία πολύ ανήσυχη νύχτα,και από δύο με τρεις ώρες ύπνου,η Ασία σηκώθηκε νωρίς το πρωινό, βρουτσισε τα μαλλιά της , έπλυνε το πρόσωπο της,και αργότερα φόρεσε ένα απαλό μωβ φόρεμα που βρήκε στην ντουλάπα της .

Της ήταν πολύ δύσκολο να κατέβει και να τον αντιμετωπίσει όμως δεν είχε άλλη επιλογή, έπρεπε να δώσει στον εαυτό της να καταλάβει πως όλα αυτά ήταν μια μεγάλη πρόβα,και τίποτε άλλο.

Έτσι μετά από λίγο, κατέβηκε τις μεγάλες σκάλες,και συνάντησε τον Φλιν στην σάλα.. εκείνος φαινόταν κάπως λαχανιασμενος..

<< Λαιδ... δηλαδή δεσποινίς μου; Εάν αναζητείται τον κόμη, είναι στο ατελιέ, ζωγραφίζει μερικά από τα σκηνικά της παράστασης.

<< Και που βρίσκεται τούτο το ατελιέ κύριε Φλιν;

<< Είναι στο βάθος εκείνου του διαδρόμου,δεν υπάρχει άλλη πόρτα δεσποινίς μου.

<< Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Φλιν.

Χαρίζοντας του ένα αληθινό χαμόγελο, πέρασε την σάλα,και βρέθηκε σε έναν μακρύ μεγάλο διάδρομο που οι πλευρές του ήταν από τζάμι και σου έδειχναν και από τις δύο μεριές όμορφα άνθη και πλούσιες αμυγδαλιές.

Η θέα τους έκανε την ψυχή της να μουδιάσει.

Κι όπως είπε κι ο καλός Φλιν, υπήρχε μονάχα μια πόρτα και αυτή βρισκόταν στο βάθος,του διαδρόμου.
Μια καφετιά όμορφη πόρτα,με χρυσές πινελιές.

Κάποια στιγμή έφτασε πολύ κοντά της , χτύπησε απαλά σαν ανοιξιάτικο αεράκι και ύστερα την άνοιξε, βρίσκοντας τον με ανοιχτα πόδια στο έδαφος, έχοντας λερώσει το λευκό του πουκάμισο,τα μάγουλα,και το κάτω χείλος του.

Ζωγράφιζε μερικά σοκάκια,το φεγγάρι,και ένα μικρό μαγαζάκι που έμοιαζε να πουλάει παγωτό.

<< Εντυπωσιακό έχω να πω,με εκπλήσσεται κόμη μου.
Εκείνος δεν πετάχτηκε ξαφνιασμένος όμως , αντιθέτως, χαμογέλασε συνεχίζοντας να ζωγραφίζει.

<< Θα σας αφήσω να ζωγραφίσετε με την ησυχία σας , εγώ θα φτιάξω λίγο ζεστό γάλα να πιω... μήπως θα θέλατε κι εσείς;