ο κόμης του Μπρίστολ

κεφάλαιο 34

Παράσταση μέρος τρίτο.

. Πέντε χρόνια αργότερα..

Ο κόσμος είχε ξεχυθεί στους δρόμους,όταν το ψηλό άγουρο σώμα του εικοσάχρονου Τζέιμς παραμέριζε θέλοντας να παρατηρήσει το ποιος κατέβαινε από το τρένο.

Δεν χρειαζόταν να χοροπηδησει για να δει καθώς πλέον ήταν πολύ ψηλός ,όμως και πάλι ήθελε να πλησιάσει περισσότερο. στο γράμμα που του είχε στείλει το έλεγε καθαρά,θα έκανε Χριστούγεννα στο αρχοντικό τους στον Λονδίνο,έτσι ο Τζέιμς είχε την ευκαιρία να την δει ύστερα από τόσα χρόνια ,και παρά τον καιρό που είχε περάσει,εκείνος αδημωνουσε ακόμη να την ξανά δει .

Όταν η σφυρίχτρα σήμανε την εμφάνιση ενός δεύτερου τρένου, ο Τζέιμς δεν περίμενε ότι από εκείνο θα είχε βγεί μια δεκαπεντάχρονη όμορφη κοπέλα με μακριά μαύρα μαλλιά και τοξωτά φρύδια.

Στο σώμα της φορούσε ένα λευκό όμορφο φόρεμα, κρατώντας την καφέ της βαλίτσα με προσοχή.

<< Ασία;

Η τραχιά φωνή του έσβησε αμέσως..ήθελε τόσο πολύ να την αγκαλιάσει,κι εκείνη φαινόταν να τον αναζητεί με τα μάτια της στο πλήθος, θυμίζοντας του την μικρή Ασία που είχε χάσει πριν από πέντε ολόκληρα χρόνια.

<< Με συγχωρείτε όμως πρέπει να περάσω,η κοπέλα μου με περιμένει...με συγχωρείτε.

Με αρκετή πάλη προς το πλήθος,ο Τζέιμς κατάφερε ύστερα από αρκετά λεπτά να σταθεί πίσω από το μικροκαμωμένο της κορμί, κλείνοντας τα μάτια καθώς έφτανε το άρωμα της στα ρουθούνια του .

<< Μα που είσαι Τζέιμς!!
Η ίδια θυμωμένη φωνή με τότε.
Κάτι μέσα του ευθείς χαμογέλασε.
Του είχε λείψει σε σημείο που η καρδιά του ένιωθε μισή.
Έτσι άπλωσε διστακτικά το ανοιχτό του χέρι επάνω από τον δροσερό της ώμο, παρατηρώντας την να ακινητοποιείται.
<< Θα γυρίσω και θα σε κοιτάξω ύστερα από τόσο καιρό σωστά;
Κι έτσι και έκανε ,το κορίτσι γύρισε στο μέρος του με δάκρυα στα μάτια, παρατηρώντας πως το αγόρι που είχε αφήσει ήταν πλέον χαμένο κάπου στον χρόνο,ο άντρας απέναντι της ήταν κάτι το διαφορετικό. Ψηλός, όμορφος,με δύο μάτια όμοια με την φουρτούνα στην θάλασσα της Αγγλίας.