κεφάλαιο 2

390 29 0
                                    

17 Ιουλίου 1814

η νύχτα είχε περάσει πολύ γρήγορα,κι ημέρα είχε έρθει πολύ απότομα, και ο Τζέιμς ακόμη προσπαθούσε να σκεφτεί έναν καταραμένο τρόπο να σώσει την κατάσταση,του ήταν φανερά ομως πολύ δύσκολο να εντοπίσει κάτι στις σκοτεινές πτυχές του μυαλού του.

Ο πόλεμος είχε ξεριζώσει ένα μεγάλο μέρος της ψυχής του,κάτι που φοβόταν ότι θα του κόστιζε πικρά τώρα.

<< Τσάι κόμη μου;
Ξαφνιασμένος από την φωνή του άντρα, ανακαθισε κάπως νευρικά στην θέση του.
<< Όχι σε ευχαριστώ.
<< Δεν φαίνεται να κοιμηθηκατε καλά χθες το βράδυ.
<< Σχεδόν καθόλου.

<< Μήπως ονειρευοσασταν εκείνη την γυναίκα;
Τα μάτια του Τζέιμς πάγωσαν στο κενό.
* Ένα σμήνος μαύρων μαλλιών.
Τούτο δεν ήταν που είχε τονίσει στον άντρα;
<< Πολύ φοβάμαι πως όχι , υπάρχουν έννοιες που με τρώνε τα βράδια.
<< Βάσανα να φανταστώ,έχω ακούσει για το ορφανοτροφείο της Μέρι και μπορώ να πω ότι σοκαρίστηκα ακριβώς όπως και εσείς.. Κακομοιρα παιδιά...
Το στομάχι του Τζέιμς πέτρωσε.

Μακάρι να ήταν ένας μεγάλος εφιάλτης όλα αυτά ...και σύντομα να ξυπνούσε.

<< Ω! Μα δείτε το τρένο μας σταμάτησε.
Χαμογελώντας μελαγχολικά με τα μάτια του έξω από την όμορφη θέα του παραθύρου ,ένιωσε για μερικά δευτερόλεπτα πολύ τυχερός που γύριζε πίσω στο σπίτι.

Βέβαια δεν θα υπήρχε κανένας πλέον να τον περιμένει εκεί .
Η μητέρα! Ο πατέρας! Και όλες οι αναμνήσεις του είχαν πεθάνει.
Μονάχα ο Τζέιμς και τα χρέη της οικογένειας είχαν μείνει.
<< λοιπόν κύριε εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας.

Σηκωνοντας το ψηλό του κορμί,έτεινε το χέρι του στον άντρα ,και δέχτηκε μετα χαράς την χειραψία του.
<< Εις το επανιδείν κόμη Μπρίστολ.

Αρπάζοντας κάπως βιαστικά τις αποσκευές του,φόρεσε τα γάντια ευπρέπειας,ξεπροβαλλοντας επιτέλους στον καθαρό αέρα της φύσης. Απολαμβάνοντας τις ανάμεικτες μυρωδιές που του προσέφερε ο άνεμος.

Βροχή, χώμα,και παραδοσιακή τροφή, φλέρταραν με τα ρουθούνια του.

<< Ει! Παλιοφιλε; εδώ.
Τα σκανταλιαρικα μάτια του Τζέιμς έπεσαν στην αγορά, μεγάλα ψάρια στόλιζαν τους μπροστινούς πάγκους, φρούτα τους παραπισω,και ενδύματα με φουλαρια τους μεθεπόμενους.

ο κόμης του ΜπρίστολWhere stories live. Discover now