ο κόμης του Μπρίστολ

κεφάλαιο 3

Ένας καλός ποιητής κάποτε είχε πει " μη πεθάνεις για τον κανένα πέθανε μονάχα για αυτό που αγαπάς πολύ.

Κι ο Τζέιμς γνώριζε πως η δική του η μητέρα είχε πεθάνει αγαπώντας αυτά τα παιδιά με όλη της την ψυχή.
Ο γιος της πολεμούσε,ο άντρας της έπινε,κι μόνη της παρηγοριά είχαν γίνει αυτά τα αθώα πλάσματα.
Εάν ζούσε και μάθαινε σε τι κατάσταση τους είχε φέρει ο άξεστος ο άντρας της ,τώρα θα πέθαινε ξανά.
<< Αχ μητέρα!
Κοιτάζοντας επίμονα τα λογιστικά βιβλία συνειδητοποίησε πως δεν είχαν τίποτε ώστε να πληρώσουν χιλιάδες απλήρωτους λογαριασμούς του ορφανοτροφείου.
Ανάθεμα τον πόσο καιρό είχε να νοιαστει για αυτό;

Ο Ρόμπιν είχε δίκιο,είχαν πέσει σε αδιέξοδο,κι λύση υπήρχε κάπου χαμένη στα σκοτεινά σοκακια του μυαλού του.
<< Βρες τον τρόπο Τζέιμς ,βρες τον που να πάρει.
Δίνοντας μια γερή γροθιά στο τραπέζι μπρος του, σηκώθηκε απότομα, τραβώντας απροκάλυπτα τα κουμπιά της πουκαμίσας του ώσπου εκείνα έσπασαν αποκαλύπτοντας το γυμνό του στήθος.

Εάν πουλούσε τον τίτλο του τότε ίσως να έχανε την ιδιοκτησία του ορφανοτροφείου εκείνο όμως θα συνέχιζε να λειτουργεί,ώσπου να μην είχε να πληρώσει τους επόμενους φόρους και πάλι να έφτανε από εκεί που είχε ξεκινήσει.
<< Δεν λειτουργεί ετσι που να πάρει.
Ενώ αν έβρισκε τα χρήματα δίχως να πάψει να είναι ο κόμης του Μπρίστολ,πολύ πιθανόν αργότερα όταν θα έφτιαχνε τα οικονομικά της οικογένειας του να ρυθμιζε την κατάσταση με απόλυτο έλεγχο.

Φτάνοντας τώρα μπροστά από Την βιβλιοθήκη, στήριξε το χέρι του σε ένα από τα ράφια, αγγίζοντας ένα γαλάζιο πριγκιπικό βιβλίο.
Πόσες νύχτες είχε μείνει ξάγρυπνος να ακούει την μητέρα του να το διαβάζει αυτό;
Όσο και αν πάλευε να ξεχάσει την φωνή της εκείνη δεν έσβηνε απο μέσα του.

* Η αγάπη μας θα θυμίζει παράσταση με τέλος τον έρωτα.
Τούτη της η φράση ακόμη τον έκανε να ανατριχιαζει.
<< Η αγάπη μας θα μοιάζει με αυλαία, κάποιες φορές θα πέφτει, όμως πάντοτε θα είναι γραφτό να σηκώνεται ξανά.

Χαμογελώντας αφηρημένα άφησε το βιβλίο του ξανά πίσω στο ράφι, μένοντας εμβρόντητος για μερικά δευτερόλεπτα σε ένα σημείο.

<< Μητέρα;

Τα φρύδια του έσμιξαν θαρρείς και έβλεπε το φάντασμα της ,στην πραγματικότητα όμως άκουγε τα λόγια της.
*Η αγάπη μας θα θυμίζει παράσταση με τέλος τον έρωτα.
Αυτό ήταν ανάθεμα! Το είχε βρει!
Η λύση που τόσο καιρό έψαχνε ήταν κρυμμένη στα λόγια αγάπης της μητέρας του.
Ο Τζέιμς πλέον ήξερε τι έπρεπε να κάνει .