ο κόμης του Μπρίστολ

κεφάλαιο 35

Παράσταση μέρος τέταρτο.

.<< Τι διάβολο είναι αυτό στα χέρια σου;
<< Τζέιμς εγώ!!!
<< Εκείνοι το έκαναν αυτό έτσι; Εκείνοι προσπαθούν να μας χωρίσουν σωστά; Δεν είσαι εσύ ! Δεν είσαι έτσι εσύ ...τώρα θα δουν.

Προσπερνώντας την με μανία ,άνοιξε την πόρτα κι Ασία που για λίγο είχε μείνει να κοιτάζει τον γλομπο με τα αρχικά της επάνω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο,τώρα έτρεχε με κομμένα πόδια από πίσω του , προσπαθώντας να τον προλάβει όμως ήταν πλέον αργά .

Ο Τζέιμς χτυπούσε τώρα μανιωδώς την ξύλινη καλοπληρωμένη πόρτα ,ώσπου μια υπηρέτρια άνοιξε μένοντας άναυδη από την αγένεια του να περάσει δίχως να ρωτήσει.
<< ΜΗΝ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΈΠΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΆΣΕΙ!!
φώναζε η Ασία πίσω του ,όμως ήταν μάταιο, ο Τζέιμς και πέρασε μέσα από το αρχοντικό,και είχε πετύχει τον πατέρα και τον σύζυγό της να πίνουν μαζί τσάι.

<< Πως τολμας να έρχεσαι στο σπίτι μου παλιό αλήτη;
Οι γροθιές του Τζέιμς έκλεισαν με μιας.
<< Μονάχα πάνω από το πτώμα μου θα σε αφήσω να την δώσεις σε άλλον.
<< Δεν νομίζω πως θα χρειαστεί αυτό πλέον Τζέιμς.
Η φωνή της πίσω του ,τον χτύπησε στην καρδιά.
<< Η Ασία που αγάπησες παντρεύτηκε με τον άντρα απέναντι σου ,κι είναι ευτυχισμένη...σε πρόδωσα.
Τούτο το τελευταίο που είχε πει ,το είχε ψιθυρίσει θαρρείς και δεν μπορούσε να αρθρώσει τις λέξεις με αρκετό θάρρος.

<< Σωστά τα λέει η γυναίκα μου νεαρέ! Δεν μπορεί να πίστεψες ότι θα της άρεσε για πάντοτε η ζωή που της προσφερες! Ένα άξεστο χαμίνι που μεγάλωσε σε ράντζο είσαι.

Τούτο το τελευταίο που είχε πει ο άντρας έκανε τον Τζέιμς να γυρίσει και να κοιτάξει την Ασία ευθεία στα μάτια,μονάχα εκείνη τον είχε αποκαλέσει έτσι κάποτε,και όπως φαινόταν το είχε μοιραστεί με την νέα της κατάκτηση.

Ένα πικραμένο δάκρυ κυλούσε τώρα από την άκρη του ματιού του,καθώς παρατηρούσε με προσοχή την γυναίκα που είχε βάλει τόσο ψηλά σε βάθρο να πέφτει ξαφνικά στο έδαφος .
<< Δεν μπορεί να έπαιζες θέατρο,δεν είσαι έτσι ,δεν πέφτω έξω στους ανθρώπους,δεν θα μου το έκανες ποτέ σου αυτό , εκείνοι σε ανάγκασαν σωστά;
Τα μάτια της είχαν κοκκινίσει σε μια προσπάθεια της να μη κλάψει.