Araba durduğunda dengeli hareketlerle eve ilerledim. Ronald arabanın kasasına koyduğu bavulu aldı ve yanıma geldi. Sol cebinden bir anahtar çıkardı. Tek bir hareketle kapıyı açtı.
Valizimle önde ilerliyordu. Onu takip ettim. Bir odaya girdik. Kapıdan geçer geçmez yüzüme dalgalar hallinde eşsiz kokusu çarptı. Sandal ağacı? Belki. Bence daha erkeksi ve baharatlı bir kokuydu. Ben burdayım diye haykırıyor ve beni derin nefesler alarak ona doymaya zorluyordu.
Lacivert duvarlara baktım. Posterler haricinde kendine ait bir resim yoktu. Sertti. Metal dinlerdi. Buna dayanarak duvarlarda Metallica ve Duman posteri asılıydı. Birkaç NBA takımının posteri de kenara iliştirilmişti.
Siyah bir televizyon ünitesi ve içini dolduran onlarca CD... Yaklaştığımda hepsinin albüm olduğunu gördüm ve gülümsedim. Büyük televizyon ünitede kaybolmuştu. Kafamı çevirdim ve biraz daha bakındım.
Siyahtan ayırt edilemeyecek kadar koyu olan füme çalışma masasının yanına ilerledim. Doluydu ancak düzenliydi. Birkaç şiir kitabı ve roman. Miyop gözlerim Emily Dickinson'u ayırt ettiğinde tereddütsüz uzandım. Rastgele bir sayfa açtım. Fısıldayarak okudum:
"Kalbim, unutacağız onu,
Bu gece, sen ve ben.
Ben ışığı unutayım,
Onun sıcaklığını sen."
Ensemde hissettiğim nefes bölündü ve dudaklarıyla havaya şekil verdi:
"Unuttuğun vakit, söyle bana,
Ola ki düşüncem donar.
Acele et, oyalanırken sen,
Hatırlayabilirim tekrar."
Ona doğru döndüğümde birbirimize burunlarımız değecek kadar yakındık. Sol eliyle belimi kavradı. Sanki imkanı varmış gibi üzerime daha da çok eğildi. Sağ eliyle bir kitabı ayırdı. Bir sayfasını açıp elime tutuşturdu.
"Dünyanın ağırlığı
aşktır.
Yalnızlığın yükü
altında,
Hoşnutsuzluğun yükü
altında,
o ağırlık
taşıdığımız o ağırlık
aşktır.
Kim öyle değil diyebilir?
Düşlerde
o ağırlık sürtünür
bedene,
düşüncelerde
bir mucize
yaratır,
hayalinde
kıvranır
insan olup
doğuncaya dek-
saydamlıkla yanıp tutuşan
yüreğinden bakınır-
çünkü yaşamın yükü
Aşktır,"
O okurken ben de elime tutuşturduğu kitaptan takip ediyordum onu. Devam etmesini istemedim. Allen Ginsberg susmalıydı. Doğruydu. Aşk yüktü. Ama Ronald anlatmıştı ya. O kalbini dinlerdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seneye Yoksun
Romance"Şşş. Sadece sessiz ol. Sükûtun bir toprak gibi bütün olumsuzlukları yok etsin Amy. Sessizliğin bile iyi gelsin. Yanımda olduğunu bilmek bana yetsin. Sadece sen kollarımın altındayken, buram buram kokunu hissederken rahatlamama izin ver. Birkaç daki...
