Just the Girl

KABANATA 39

KABANATA 39

"You should go home, Miah. I'm already fine." Ani Mrs. Cornejo sa kaniya nang matapos na siyang magkalikot sa kaniyang laptop.

"Babantayan ko po kayo dito hanggang bukas. Paano na lang po kung may kaylangan kayo?"

Ngumiti na lamang sa kaniya ang Ginang at alam naman niya na ayaw lang nito na siya'y maabala.

"I know you're too busy with your thesis. If you need any help just tell me." Palaging nakangiti sa kaniya ang Ginang. Palagi naman masaya ang mukha nito. Nagtataka lang si Miah kung paano nito name-maintain ang ngiti sa mukha kahit na may nararamdaman na ito.

"I'm okay, Ma'am. We're doing good na naman po and malapit na rin po kaming matapos."

Simula nang malaman niya ang kalagayan ng Ginang kanina ay hindi na siya umuwi. Saka na lamang siya liligo kapag nakauwi na siya bukas. She still smells good pa naman at nasa private room si Mrs. Cornejo kaya hindi siya pinagpapawisan. Although she's kinda stressed from crying dahil sa mga nalaman ay kakayanin niyang maging matatag.

Kanina nang tumawag sa kaniya si Red ay naramdaman kaagad nito ang kakaibang mood niya. Nahirapan siyang magsinungaling dito pero nagawa naman niyang makausap ito ng kaswal. Bukas ng gabi ay uuwi na ang mga ito galing Maynila at si Mrs. Cornejo naman ay pwede nang makalabas ng ospital bukas ng umaga. She will stay with Ma'am Cornejo until morning.

"Miah, I'm planning to go to Manila next month." Anito sa seryosong tinig.

"Madalas daw nga po kayo sa Manila sabi ni Red. You're helping the orphanage daw po na pinanggalingan niyo."

"It was indeed true. Pero never akong nag tagal doon ng ilang weeks. It's just my reason to him. I spend most of my time in this room last year. I just gave up accepting medications nang malaman kong wala na talagang nagagawa ang mga gamot na tine-take ko. I also refused to undergo for chemotherapy because it's too late. And... I don't have any budget for that."

Nakangiti mang nag kukwento ang Ginang pero ramdam na ramdam ni Miah ang sakit na nararamdaman nito. Hindi na niya napigilan ang pag patak ng luha niya.

"I... don't want to leave him alone. Pero wala na akong magagawa kundi ang tanggapin ang sakit na ito."

Doon na nagsimula ring pumatak ang luha ng Ginang. Ito ata ang unang beses niyang nakita itong umiyak.

"I tried to be a good mother to him but why I feel like I'm being selfish?"

Miah's kinda confused. Hindi niya masyadong maintindihan ang sinasabi ng Ginang pero sobra ding pasakit ang nararamdaman niya.

"I know I'm gonna hurt him. But this is for the best for him."

Hindi na niya nakayanan pa ang curiosity kaya nagsalita na siya. "Ma'am, what do you mean po?"

Miah's still confused at nahalata yata ng Ginang ang pagkakunot ng noo niya.

"I'm... planning to tell all of this to my long lost best friend. Her husband is Red's father."

Napamaang si Miah at walang salita ang lumabas sa bibig niya.

"Since you already know I'm sick... this is the first I will tell to someone about my story nineteen years ago. Kung paano dumating sa buhay ko si Red."

Napalunok si Miah sa mga katagang sasabihin ng Ginang. Red never told her about his father. Ayaw naman niyang magtanong dahil mas gusto niyang kusa itong mag kwento. But they have been in a relationship for three whole years at never ito nag kwento sa kaniya about sa ama nito. All she knows that his father died and he never got a chance to see him even in the picture.