Sullies of Haunted Yesterday (Casa Fuego Series #4)

Chapter 34

Dark Times

He fired at me with bomb after bomb. Una, wala siyang girlfriend. Nagkamali ako, sana kinausap ko pa rin siya pero natalo ako ng panlulumo. At higit sa lahat, para na rin niyang sinabi sa akin na...

Hindi ko tinuloy ang naiisip ko. I don't want to assume again, unless he tells me directly. But right now, I didn't have time to process everything he said. Gulat pa rin ako at nasa gitna kami ng daanan ng mga tao. Hindi ko maproseso nang maayos dahil sa paligid, at dahil sa taman ng tingin niya sa akin.

"Do you hear me? I don't have a girlfriend. You got it all wrong. And I'm going to kick that asshole's ass," he hissed, referring to Art.

I heard him clearly, despite the bustling crowd. And that's also the reason why I couldn't pull myself together.

"Bakit naman sasabihin ni Art 'yon kung... walang dahilan?"

He sighed. "I told him Aurelia will be coming over to my place for a friendly dinner. Adam, my business partner, was also there. He's staying at my place that time because he had just arrived."

"At 'yong sinabi niyang ipapakilala mo siya sa pamilya niyo?"

Wala na akong hiya sa mga tanong ko. Pero mas mabuting itanong ko na lahat ito kaysa magpalamon na naman ako sa hinuha. Natuto na ako.

He snickered as he stared at nowhere. He looked as if he was plotting on how to kick Art's ass. Hindi ko rin alam saan nakuha ni Art iyon. Naniwala ako dahil noong sinabi niya iyon, mukha siyang sigurado.

"She's a distant maternal relative. Kasama ko siya kapag uuwi ako sa Iloilo para bisitahin ang pamilya, at kasama rin si Adam. They met through me. Since then, Aurelia has worked for our company. And since then, they had something going on between them."

Nanlaki ang mga mata ko. Ang pamilyang tinutukoy ay hindi ang mga Hermedilla, kundi ang side ni Donya Aquina! If I see Art, I'm going to kick his ass. But that would mean I'd have to kick my own ass, too!

Nasa kalagitnaan pa ako ng pag-iisip nang humakbang siya palapit sa akin. Napatingala ako sa kaniya.

"How about you? You had a dinner with my cousin. Does that dinner mean... anything?"

Umiling ako. "Nagkita lang kami sa restaurant na 'yon. Ayaw ko nang magluto sa bahay kaya... nag dine out na lang ako."

"Out of all the restaurants here, you met there?"

Gusto kong magprotesta sa tanong niya pero masyado pa akong nalululong sa nararamdaman ko. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi niya kanina. Gusto na niya akong kalimutan. Nangako siyang aalis siya at hindi na babalik. Pero sinabi niya rin na ilang beses niyang binali ang pangako niya sa sarili.

What could that mean? Does that mean he still... loves me?

Could I really hold onto to that assumption when so many years have passed, and so many things have changed?

"Hindi 'yon sadya. Nagulat din lang ako na nakita siya roon. Kakakilala ko lang sa kaniya last time sa party."

"Yeah, I've been watching the two of you last time at the party," he grimaced.

Umiling ako, ayaw na ibang ideya ang makuha niya. At bakit parang siya pa ang nainis? Kung tutuusin, patas lang kami.

Pinapanuoran niya kami ni Ruther, nadatnan ko sila ni Aurelia sa ganoong pwesto. Gusto kong isumbat sa kaniya iyon pero walang silbi dahil kamag-anak niya ang babaeng 'yon! Sadyang nalamon lang ako ng panlulumo at kawalan ng pag-asa.

"I thought you'd win me back, huh? Is that how you planned to do it? To make me jealous?"

Hindi gaya noong nakaraan, walang pangungutya ang boses niya. He sounds plainly amused, as if he's rejoicing as he watches his effect take on me.