Wounds // Dramione

sixteen: i can smell death

Hikayeyi toparladığımı düşünüyorum, gecikmeler için üzgünümmm. Siz ne düşünüyorsunuz?

Olduğum yerde ağzımdaki kan tadıyla, hareketsiz yatarken yanımdaki Ginny'nin hareketsiz yatışına baktım.

Yeniden başarısız mı oldum, onu bile bilmiyordum. Sadece olanları hatırlamaya çalışıyordum.

Ginny'nin yanına cisimlendin, Ron da tam o kadının önüne cisimlendi.

Peki sonra? Ron nasıldı? Onu görmüş müydüm?

Ron kadını savururken sen Ginny'nin hareketsiz bedenini kavradın. Nefes aldığından bile emin değildin ama onu sıkıca kavradın.

Ron. Ron naptı?

Ron kadını savurdu ama çok fazlalardı. En az yedi kişilerdi. Ona yardım edecektin ki sana "Git!" diye bağırdı.

Ben de gittim.

Ve Ron arkandan "Yine aynı yere cisimlendiler Harry!" diye bağırdı.

Ve oradaydım. Başarmıştım. Ama neden hareket edemiyordum? Neden Ginny hareket etmiyordu?

Derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapattım. Acilen kendime gelmem gerekiyordu. Derin birkaç nefes daha aldıktan sonra gözlerimi açmam ve kalkmaya çalışmamla çığlık atmam bir olmuştu.

Burayı acilen tılsımlamalı ve yalıtmalıydım.

Tabii ayağa kalkabilirsem.

Elimi karnıma koyduğumda derin bir şekilde inledim ve elime gelen soğuklukla nefesimi tuttum.

Hayır, hayır. Bu başıma gelmiş olamazdı.

Her şey açıklığa kavuşmuştu. Neden ağzıma kan tadı geldiği ve neden hareket edemediğim belliydi.

Çünkü cisimlenmiştim cisimlenmesine ama, son anda gücüm tükenmiş olacak ki karnımın ortasında yeni kesilmiş, büyük ihtimalle çürüyüp incelmiş bir ağaç kabuğu vardı. Karnım delinmiş bir şekilde ben ağaca, ağaç bana bakıyordu.

İşte şimdi sıçmıştım. Buradan kaçmama imkan yoktu. Kurtulmama imkan yoktu. Üstüne üstlük hayvanlar kokuyu almadan kurtulmam gerekiyordu.

Tek çarem Ginny'di. Ama o da hiç iyi gözükmüyordu.

Acıdan bağırarak ve inleyerek de olsa cebimdeki asayı çıkarttım ve Ginny'e doğrulttum. Bildiğim tüm şifa büyülerini sıralarken hareket etmesinin verdiği rahatlıkla gözümden bir gözyaşı damlası düşmüştü.

Yaşıyordu. En azından beni Ron ve Harry öldüremeyecekti.

Ağlayarak büyüleri okumaya devam ederken artık gücümün tükendiğini hissediyordum. Derinden gelen bir öksürmeyi tutamayıp elimi kapatmaya vakit olmadan öksürmeye başladım.

Ve bembeyaz karla kaplı zemine damlayan minik kırmızı tanelerle göz göze geldim. Ölümü bekleyen biri gibi ağzımdan damlayan kanları izledim.

"Pekala Ginny." dedim "Bunu hiç denemedim ama ya ikimiz de öleceğiz; ya da sen yüzde yüz, ben de yüzde elli ihtimalle yaşayağız. O yüzden bu riski almalıyım."

Ve daha önce hiç denemediğim bir şekilde, arkadaşıma elektrik verdim. Çok eski ve artık pek kullanılmayan bir büyüydü, çünkü tehlikeliydi. Ama bu riski almak zorundaydım. Karda yatan iki genç kızdık sadece ve benim hareket etmeme imkan yoktu.

Ve işe yaramıştı. Ginny hiddetle kalktığında derin bir iç çekip kendimi serbestçe zemindeki karlara bıraktım.

Ginny başını tutarak birkaç anlaşılmayan kelime mırıldanırken kendine gelmesi için dua ediyordum. Başka yapabileceğim bir şey yoktu.