Wounds // Dramione

two: pillow talk, my enemy, my ally

"Merlin aşkına Granger ne oldu? İyi misin?"

"Canavar!" diye bağırdım avazım çıktığı kadar. Eminim ki bu ses tellerime pek yardımcı olmamıştı ama çok umrumda da değildi. Bizi kandırdığı için ona bağırmak şu an en ihtiyacım olan şeydi.

"Ne?"

"Babanın yemesi için bizi buraya getirdin."

Bunu söylerken sümüklerimi Malfoy'un paçalarına silmem hayli ironikti ama yapacak başka bir şeyim yoktu. Kendi başıma cisimlenemeyecek kadar güçsüzdüm. Hem, Ginny'i de burada bırakamazdım.

"İlk olarak, sizi kurtarmama rağmen bana güvenmemen gözlerimi yaşarttı Granger. İkinci olaraksa, ailem artık burada yaşamıyor. Kaçıyorlar. Buraya girişleri yasak."

Bacaklarını bırakıp kafamı koltuğa yasladığımda derin bir nefes aldım. Canım hala acıyordu. Malfoy, Ginny'i bir kanepeye yatırdıktan sonra beni kucağına almak için eğildiğinde kendim kalkmaya yeltensem de sonu yine acı dolu bir inleme olmuştu.

"İnat etme." dedi beni kucağına aldığında. Beni de karşı koltuğa uzandırdığında Ginny'e birkaç büyü fısıldadığını duyabiliyordum ama vücudumdaki acıdan dolayı onlara odaklanamıyordum.

"Sadece bayılmış." dedi. "Ona Crucio'dan başka bir şey uygulamamış. Onu baya sinirlendirmişsin ha Granger?"

Sonunda vücuduma bakma cesareti bulup kazağımı sıyırdığımda yeniden ağlamaya başlamıştım. Tüm vücudum kanıyordu. Sanki karnımdan ufak tefek parçalar koparmış gibiydi. Görmeden önce oranın acıdığını biliyordum ama görünce daha kötü olmuştum, sanki o iğrenç sahneyi görmek fiziksel acımı çok daha gerçekçi kılmıştı.

"Bu da nesi?"

"Bilmiyorum." dedim hıçkırıklarımın içinden "Malfoy lütfen yardım et."

"Edeceğim. O aptal kendi kendine bir de lanet bulmuş!"

"Finite Incantatem." dedim nefes nefese "Bu onu ortadan kaldırmalı. Ama acele et Malfoy, yalvarırım."

Ve bu, çok acıtmıştı. Bacağımın iyileşmesinden çok daha fazla acıtmıştı. Sanki kargalar karnımı oyuyor gibiydi. O kadar uzun sürüyordu ki deli gibi ağlıyordum. Malfoy'un elini kavrayıp sıktığımda bir çığlık daha attım. Hiçbir şey bundan daha kötü olamazdı.
Sonunda bittiğinde, Malfoy yüzündeki tüm şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"Sadece yara gibiler." dedi "Kapatalım da mikrop kapmasın. Ferula."

Havada bir sargı bezi oluşmasıyla Malfoy bezi eline aldı ve bana verdi.

"Aptal kafam. Önce bir merhem gerek. Hemen gelirim."

Elimi bıraktığında artık ağlamak istemiyordum ama bu çok fazlaydı. Savaşta bulunmuş olmama rağmen bugün olanlar beni çok etkilemişti. O adama karşı çıkamamıştım bile. Beni kaçırmasını beklemiştim. Bana işkence edip öldürmesini beklemiştim.

Draco elinde mavi bir merhemle geldiğinde çömeldi ve dairesel hareketlerle yavaşça karnıma sürmeye başladı. Parmağı tenimle her buluştuğunda acıdan dolayı ufak çığlıklar attığım için Draco karnıma durmadan üflüyordu. Sonunda asasıyla sargı bezini sardığında yere oturdu ve derin bir iç çekti.

"İşte bunu beklemiyordum."

Ginny baygın bir şekilde yatarken ve Malfoy yeri boş bakışlarla seyrederken ben de ağlıyordum. Bu kadar güçsüz hissetmek hoşuma gitmemişti. O kadar çaresizdim ki en son bu lanetle karşı karşıya kaldığım evin içinde, düşmanım tarafından misafir ediliyordum ve üstüne üstlük iyileştiriliyordum.