Wounds // Dramione

five: you push and you push and I'm pulling away

2 ay sonra

"Okula geri dönmek hakkında ne hissedeceğimi bilmiyorum." dedi Ginny camdan dışarıya bakıp "İyi veya kötü diyemiyorum. Evde olmaktan iyidir diyebilirim ama tanıdığın herkesin öldüğü yere gitmekle aynı şey gibi geliyor."

"Ben mutluyum." dedim "Orası bana yeni bir sayfayı hatırlatıyor. Orada çok şey kaybettik ama iyiliği geri kazandık. Bundan memnunum."

Ginny ve ben diğerlerinden ayrı bir kompartımandaydık. Eh, sebebi açıktı. Ron ile aramız iyiydi, normal iki arkadaş sayılırdık ama Lavender onun yanındayken orada da olmak istemiyordum. Zaten Lavender da benden rahatsız olduğu için herkes adına en iyi tercih bu oluyordu.

"Sanırım haklısın." dedi iç geçirip "Hem biraz arkadaşlarla takılmak iyi olacak sanırım. Neville ve Luna'yı da çok uzun zamandır görmedik."

"Profesörleri de özledim. Bizim için kendilerini öne attıktan sonra onları da ailem olarak görmeye başladım."

"Ve?"

Ginny'nin beklenti dolu suratına bakıp kafamı anlamadığımı belirtir bi şekilde salladım.

"Ne var Ginny?"

"Ve... Draco." dedi "Onu görmek için sabırsızlanmıyor musun?"

Olduğum yerde huzursuzlanıp kaşlarımı çattım.

"Hayır, sabırsızlanmıyorum."

Draco'ya kızgın mıydım? Hayır.
Onu görmek istiyor muydum? Hayır.
Sebebi mektuplarıma cevap vermemesi miydi?
Elbette hayır.

Ah, kimi kandırıyordum ki? Onunla arkadaş olabileceğimi düşünmek bile bir hataydı. Mektuplarıma dönmemesi kaçınılmazdı. Ona gerçekten çok sinirliydim ama bu haksız bir sinirlenmeydi. Bir geceyi beraber geçirdik diye birbirimizin üstünde herhangi bir hakka sahip değildik nasıl olsa.

Hem, benimki de kesinlikle kurtarıcı hayranlığıydı. Ölüme o kadar yakınlaştıktan sonra birinin sizi çekip hayata döndürmesi ister istemez bir etki bırakıyordu.

"Onu özlediğini kabul et."

"Onu özleyecek kadar tanımıyorum bile Ginny."

"Ama o gece-"

"O gece, adrenalin doluydum ve vücudum ağrıları azaltmak için hormon salgılamaya çalışıyordu. Draco'nun 'ilk yardımcı' hareketleri de kendimi güvende hissettirdi. Bu kadar."

"Yani ona karşı bir şeyler hissetmiyorsun? Yani, arkadaş anlamında bile."

"Hayır. Hala o gece için minnettarım sadece."

"Güzel." dedi Ginny arkasına yaslanıp "Camımızın önünde bizi beklemesi sorun olmaz o halde?"

Ginny'nin bu söylediğiyle birlikte hızla cama baktığımda Draco Malfoy gerçekten camın önünde bekliyordu. Yüzünde herhangi bir ifade yoktu, sadece onu fark etmemizi bekliyor gibiydi.

Tek kaşını kaldırıp bize baktığında Ginny'nin gelmesini söyleyen işaretiyle camı aralayıp içeriye girdi.

"Ah, Draco, iyi ki buradasın. Benim Harry'nin yanına gitmem gerekiyor ama Hermione'yi yalnız bırakamadım."

"Yalnız kalabilirim." dedim kaşlarımı çatıp.

"Evet kalabilirsin ama bu gereksiz olur." dedi ayağa kalkıp gülümseyerek "Sonuçta Draco burada."

Ginny'nin yerini memnuniyetle Draco'ya verip kompartımandan çıkmasını izlerken aklımdan türlü türlü lanetler geçse de dişlerimi gıcırdatmakla yetindim.