kaçak damatlar ²

barışma

"Aldınız mı her şeyinizi?" Chan son kez sorduğunda hepsi onaylamıştı.

"Nasıl sığacağız arabaya?" Jisung valizinin üzerine oturarak arkadaşına sorarken Chan omuz silkti.

"İki arabayla dönüyoruz."

"Changbin mi geliyor?" Frlix gözlerini kocaman açtığında Seungmin onayladı. "Neden söylemediniz? Şu an çok çirkinim."

"Changbin'in her halini gördüğünü düşünürsek bu onu etkilemeyecek. Bırak senin kötü olduğunu görsün, affeder belki." Jisung arkadaşına dönerken Jrongin göz devirdi.

"Harika bir destekti, muhteşem."

Hepsi gülerken Felix dudak büzmüş, başını rğmişti.

Bir haftadan fazla olmuştu Changbin gideli. Hwan'ı iyileşen ailesine teslim etmiş, şirkete uğrayıp işleri düzenlemiş ve yavaş yavaş açılmasına izin verilceği için çalışma saatlerini düzenlemişti. Chan bunu kendisnin yapacağını söylese de Changbin vakit geçirebileceğini söyleyerek yapmıştı.

Dışarıdan gelen korna sesiyle hepsi dışarı çıkmıştı. Chan evi kilitlemeden araba anahtarını Seungmin'e verdiğinde Seunfmin gidip arabayı açtı.

"Jeongin, yer değiştirelim ya da arkada üçümüz oturalım." Grlix küçüğünün koluna girip fısıldadığında Changbin Chan'ın arabasına ilerleyen Felix'e seslendi.

"Nereye gidiyorsun? Senin araban burada."

"Ne?" Felix kaşlarını çatarkrn Jrongin onu hafifçe ittirdi arabaya doğru. "Gitsene arabana."

"Küsüz biz ki, neden beni çağırsın?"

"Ağabey, gitsene işte ya." Jeongin Felix'in valizini Changbin'e doğru ittirdikten sonra ağabeyinin arabasına yerleşip kapıyı kapatmıştı. Chan arabaya binip bahçeden çıkarken camı açıp Changbin'e döndü.

"Yukarıdan çıkacağım, farklı yerlere gidiyoruz zaten. Yarın görüşürüz."

"Görüşürüz." Chan hızlı bir manevrayla Changbin'in srabasından dönerek yukarıdaki yola çıkarken Felix hala öylece dikiliyordu.

"Binsene arabaya, Felix."

"Ama sen bana küstün."

"Tam olarak affettim denemez, biraz ablama anlattım ve seni haklı buldu, affetmemi önerdi. Ufacık affettim, eve dönüp yanıma yatabileceğin kadar ama uyurken sarılabileceğinden emin değilim. Geç hadi, soğuk hava." Frlix gülümseyerek, gözlerinin içi parlamıştı, arabanın ön kapısını açmış ve yerleşmişti.

Yarası tamamen geçmemişti ama kabuk bağlamaya başlamıştı. Kapıyı kapattıktan sonra kemerini takmıl ve yumruğunu hafifçe sıkıp montunun içine çekerek yarayı gizlemeye çalışmıştı. Changbin arabayı çalıştırırkrn arka koltuktaki ikili fısır fısır konuşup gülüşüyordu.

"Elinin hesabını sonra keseceğim."

"Özür dilerim."

"Jisung'tan yatıştırıcı istediğini de biliyorum." Felix bunu bilmesine şaşırsa farklı bir tepki vermeyip aynı kısık ses tonuyla konuştu.

"Özür dilerim."

"Her fırsatta ölümü dilediğin için ayrı ceza keseceğim."

"Özür dilerim."

"Bir daha özür dileme." Chamgbin Felix'e kaşını kaldırarak baktığında Felix yutkunmuştu.

"Bunları nereden biliyorsun?"