*Karanlık Sırlar*

*KS*{bölüm 14}

Selamlar:) Bu bölümü TAMI TAMINA ÜÇ KERE BAŞTAN yazdım.Çünkü ben kaydedemeden netim gitti.Çok yoruldum yazarken.Daha uzundu ama saat geç oldu diye yazabildiğim kadarını yayınladım.Umarım beeğnirsiniz :)
Bölümü yeni okuyucumuza ithaf ediyorum.ins beğenirsin canım :)

Medyada karakterlerle ilgili bir çalışma var bir bakın.Vote ve yorumları ihmal etmeyelim.İyi okumalar:)))

Sabah uyandığımda kendimi daha enerjik hissediyordum.Yanımdaki telefonumu alıp saate baktığımda dokuz olduğunu gördüm.Kafamı yatıktan kaldırıp bacaklarımı kendime çekerek bağdaş kurdumd.Yanımdaki komodinin üzerindeki tokayla saçlarımı tepede salaş bir topuz yaptım.Bacaklarımı yataktan sarkıtıp aşağıya indim.Yatağımın yanında duran yünlü ev botlarımı ayağıma geçirip yataktan kalktım.Bir kaç saçma esneme hareketimi yaptıktan sonra sürünerek banyoma ilerledim.Dün gece duş aldığım için şimdi tekrar almamayı tercih edip elimi yüzümü yıkadım.Havluyla kuruladıktan sonra tekrar odama geçtim.

Dolabımın karşısına geçip saks mavisi pantolonumu çıkarttım.Kazaklara da biraz bakınıp siyah bol örgü ,tek omzu aşağıda bir kazak çıkarttım.Geceliklerimi üzerimden çıkartıp katlayıp koyduktan sonra pantolon ve kazağı üzerime geçirdim.Ayakkabılarımdn zımbalı siyak kısa botumu alıp giydikten sonra masama oturup hafif bir göz makyajı yaptım.Saçlarımı tarayıp düzelttikten sonra masadan kalkıp aşağıya indim.

Bugün cumartesiydi.Salı akşamı evliliklerini kabul ettiğimi söyledikten sonra ki üç gün okula gitmemiştim.Hem Kuzey'le karşılaşmamak ,hem de dinlenmek için evde kalmıştım.

Bu arada babmla Sinem hanım evlilikleri hakkında konuşup karar verdiklerini söylemişlerdi.Ve bugünde beraber çıkacağımız kahvaltıda kararlarını bizimle paylaşıcaklardı.Artık eskisi kadar takmıyordum bu konuyu.Sanırım yavaş yavaş kabullenmeye başlıyorum.Madem ben mutlu olamıyorum başkalarının mutluluğuna engel olmak istemiyorum.Sinem hanımın yaşadıkları gerçekten çok zor şeyler ve ve artık bencede mutlu olmayı hak ediyor.

Duvardaki saate baktığımda daha dokuz buçuk olduğu için salona geçip oturdum.Saat onbir için sözleşmiştik.Babamın şirkette sabahdan halletmesi gereken işler olduğu için bir kaç saatliğine şirkete geçmişti.Oradan Sinem hanımla beraber geleceklerini söylemişti.

Geçen üç gün içinde Doğa okula gelmem için çok ısrar etmişti.Ama ona kendimi hasta hissettiğimi ve canımın sıkkın olduğunu söyledim.Tek başına okula gitmekten nefret etsede gelmeyeceğimi kesin bir dille söyleyince beni ikna etmeye çalışmaktan vazgeçmişti.Ona salı günü Kuzey'le olanları anlatmamıştım.Çünkü anlatamazdım.On üç yaşında annemin öldüğü gün kapının önüne ambulans geldiğinde annemi ceset torbasına koyacaklarını bildiğim için duramamıştım o evde,o odada.Babamın kollarından kurtulup sokağa çıkmış,Doğaların evine kadar koşmuştum.Sokakta derinlerle oynayan Doğa'yı kolundan çektiğim gibi eski trafonun arkasına götürmüştüm.Herşeyi anlatmıştım.Annemin acı dolu çığlıklarını,yüzünden akan kanları,vurulmasını,ölmesini,o adamın bana da zorla sahip olmaya çalışmasını .

Ben anlattıkça o da ağlamış ,korkmuştu.O günden beri böyle şeylerden hep korkardı.O gün Ateşler onu bulduğunda da aklına benim anlattıklarımın geldiğini,o yüzden korktuğunu söylemişti.Sonradan çok pişman olmuştum anlattığıma.Çaresizliğimi,güçsüzlüğümü bilmesini istemezdim.İlk başlarda yüzüne bakamamış ,utanmıştım.Ama sonra beni rahatlatmış,anlattıklarımı çoktan unuttuğunu söylemişti.Yalandı ama inanmak istedim.

Şimdi Kuzey'i anlatsam benden önce gider onu dövmeye kalkışırdı.Bu yüzden anlatamazdım.

Üç gün içerisinde beni rahat bırakmayan sadece Doğa değildi malesef.Kuzey de sürekli mesaj atıyor arada birde arıyordu.İnatla aramalarını açmıyor,mesajlarını okumadan siliyordum .Ama o da aynı inatla hala arıyordu.Onunla konuşmak,yüzünü dahi görmek istemiyordum.