Çok ama çok üzgünüm.En büyük isteğim yazdığım hikayeyi ,kurguyu birilerinin okuyup beğenmesiydi.Güzel bulmasıydı.Hikayemi TAM ANLAMIYLA okuyan iki bilemediniz üç kişi vardı.Şimdi bu sayı da yok olduğu için çok üzgünüm.
Ben buradaki diğer yazarların aylardır belkide yıllardır uğraşıp yazdığı ve milyonlarca okuyanı beğeneni yorum yapanı olan hikayeler kadar büyük bir kitle istemedim.Bu tabi ki harika birşey ama ben kendimi biliyordum.Onlar kadar güzel yazamayacağımı biliyordum .O yüzden yazarken çok büyük bir beklentim yoktu.
Benim yazdığım bölümlerin her biri en az 100 kişi tarafından okunuyordu ve bu bile benim için çok büyük birşeydi.Bu bile beni mutluluktan havaya uçurabiliyordu.Ama bu 100 kişiden en fazla 8 kişi nin emeğime saygı gösterip beğenmesi moralimi bozuyor hevesimi kaçırıyordu.
Artık bu sayılara bile ulaşamamak kötü.Buraya yazdıkça rahatlıyor seviniyorum.ama bölümü yayınladıktan sonra kimsenin okumaması ,okuyanların beğenip fikirlerini söylememesi sevindiiğimin kat be kat üstünde beni üzüyor.Ben durduk yere üzülmeyi istemiyor ve hak etmiyorum.
Sizlerin okumamasından ve ya okuyup beğenmemesinden kurgumun ,yazımımın ,hikayemin kötü olduğunu anlayıp kendimi daha fazla rezil etmemeye karar verdim. şu 24 bölüm boyunca görmezden gelip üzülmemeye çalıştım.Ama başarılı olamadım.
Tamam ben kötü yazıyorum ve bu yüzden de bırakıyorum.
Bitirmemden üzülecek biri var mı bilmiyorum ama bence yok.
Eğer şu ''GÖRÜNMEZ'' YANİ OKUYUP TA BEĞENMEDEN GEÇEN OKUYUCULARDAN üzülen varsada özür diliyorum.
İyi günler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
*Karanlık Sırlar*
ActionHayat iki çizgi arasında kalan bir süreyi temsil ediyordu bizim için.Ne ilerisini görebiliyordum ne gerisini.Herşey ben doğmadan başlamıştı ama sonu ben ölene kadar gelmeyecekti belli ki. Yaşayacağından emin olmak hiç bir zaman bu kadar zor olmamışt...
