*Karanlık Sırlar*

*KS*{bölüm 5}

Selam :)Hikayede işler biraz biraz kızışıyor.İstediğim kıvama gelmeye başladı.Medya da hikayemizin tanıtım videosu duruyor.İlerki bölümler hakkında bir kaç ipucu da içinde.Umarım izlersiniz.

Okuyan arkadaşlardan tek ricam lütfen beğenirmisiniz ? Sizler beğenmedikçe hevesim kırılıyor ve ciddi anlamda çok üzülüyorum.2 saniyenizi almaz oysa beğenmek.Neyse 

İyi okumalar.

*Asi*

-'Selam güzelim.'

dediğinde öylece yüzüne bakmaya devam ettim.

-'Selam da mı vermiyorsun artık? Kırılırım ama bak.'

-'Çekil önümden seninle uğraşamam.'

-'Benimle nasıl böyle konuşmaya cesaret ediyorsun anlayamıyorum.'

Valla onu bende anlamıyorum.Özellikle okuldakilerin karşısında ağızlarını bie açmaya cesaret edemedikleri insanla ben nasıl böyle konuşuyorum anlamıyorum.Ama ona korktuğumu belli edemem.Yazılı olmasada bir kural vardır hayatta.

Eğer birine herhangi bir korkunu belli edersen,hep o korkunun üsütne gider.Canını o yoldan yakmaya çalışır.Bu yüzden de hiç bir şeyden korkmuyormuş gibi göstermek daha kolaydır.

-'Niye böyle davranıyorsun Asi. Biraz olsun düzgün davranamazmısın ? .Adam gibi konuşmaya çalışıyorum seninle.'

-'Çekil önümden Kuzey .Konuşaçak bir şey yok.'

-'En son bana yaptığını hatırlıyorsun değil mi? Beni çok sinirlendiriyorsun Asi dikkat et.'

dediğinde alay etme sırası bendeydi.

-'Ne oldu bir kızın tekmesi canını çok mu yaktı yoksa?'

-'Fazla yaktı ama iyileştirecek olan gene sensin.'

-'Saçmalıyorsun .Hayal kurup durma .İkimizin birbiriyle hiç bir işi olmaz anla artık.'

-'Olacak.O gün geldiğinde sözlerini sana hatırlatacağım..'

-'Ne halin varsa gör.'

diyerek yanından geçip masaların olduğu bölüme ulaştım.Şöyle bir etrafa baktığımda babamın oturduğu masayı gördüm.Ama bir fazlalık vardı hatta iki.Babamın karşısında bir kadın oturuyordu.Kadının yanında da bir erkek.Babam bana dönüktü.Kadının suratını görebiliyordum.Açık kahve saçları vardı.Yüzü de güzeldi.Derin bir nefes alıp masaya doğru yürümeye başladım.Bu kadındı işte .Babamın annemin yerine koymak istediği kadın buydu.

Kalbimin sızladığını hissettim.Ben ne diye gelmiştim ki buraya.Sanki ben istemediğim için vazgeçeceklerini mi sanmıştım ? Acaba şimdi masaya gitmek yerine arkamı dönüp çıkıp gitsem nolur du? babam beni eve alırmıydı ki?

Ben öylece beklerken birden babam benim olduğum yere baktı.Kafasını sallayarak gel işareti yapınca derin nefesler alarak yürümeye başladım.Haksızlık mı yapıyordum acaba ? Doğru mu yapıyordum yanlış mı hiç bir fikrim yoktu.

Az sonra o kadın ve karşılarında oturan çocukta arkasını dönüp bana baktılar.O an kalbimin maraton koşar gibi hızlı attığını hissettim.Zar zor aldığım derin nefesler boğazımda takılı kalmıştı.Yüzüm şaşkın bir hal almış.Gözlerimle birlikte ağzımda açılmıştı.Ve adımlarım kendiliğinden durmuştu.

Karşımda ki manzara ise kadın bana sevecen bir gülüşle bakarken yanındaki çocuk ta benim gibi şaşırmış kaşları havaya kalkarken aynı zamanda gözleri de hafif irileşmişti.Yüzü sıkıldığını gayet açık bir şekilde ifade ediyordu.Babamın sabırsız bakışlarını gördüğümde silkelenip kendime gelmeye çalıştım.Adımlarıma devam edip masanın yanına geldim.Ben geldiğimde kadın ayağa kalktı.Elini bana doğru uzattığında kendimi suçlu hissediyordum.