Selam canlar.Bölümümüz sizlerle.Medyada çok çok sevdiğim bir şarkı var.Dinlemeyen çok şey kaçırmış olur diyorum o kadar yani :)) İyi okumalar :))
Ln olum birinizde çıkıp demiyor medyaya koyduğun kişi kim diye.-,- Yazmayı unutmuşum yeniden düzenledim.Arslan bey o :)
*Asi*
Elime aldığım ceketimi üzerime geçirip telefonumu cebime attım.Nefret ediyordum.Beni arkadaşımla tehdit etmelerinden nefret ediyorum.Hep aynı şeyi yapıyorlar.Birşeyi yapmam için öne Doğa'yı sürüyorlar.Ve bende yapmak zorunda kalıyorum.Evet anlayacağınız üzere şu an kafeden çıkıp beni çağırdıkları yere gidiyorum.Böyle zorba insanlardan nefret ediyorum.Neden gittiğim ortada.Doğa'nın fotoğrafını çekip koyduklarına göre ben gelmezsem ona ulaşacaklarını açıkca belirtiyorlar.Doğa aklıma gelince hemen arka cebimden telefonumu çıkartıp Doğa'nın numarasını tuşladım.
Üçüncü çalışta telefonunu açtığında derin bir nefes alıp rahatladım.
-'Doğa neredesin ?'
dediğimde sesi gelmeyince endişelenip daha hızlı yürümeye başladım.Avm den çıktığımda sağa dönüp katlı otoparka doğru yürüdüm.
-'Doğa!'
-'Taksideyim Asi.Şaşırdım bir an .Ne oldu niye soruyorsun ? Daha yeni ayrıldık ya.'
Fark etmeden tuttuğum nefesimi geri verdim.
-'Bak beni dinle Doğa.Taksinin arkasına bakmanı istiyorum.Hiç dikkatini çeken sizinle birlikte ilerleyen bir araba falan görüyormusun ? '
Bir kaç hışırtıdan sonra tekrar Doğa'nın sesini duydum.
-'Fazla trafik yok.Bir kaç araba var ama dikkatimi çeken bir şey yok.Ne olduğunu söyleyecekmisin Asi?'
-'Hayır.Sonra anlatırım tamam mı ? Önemli bir şey değil.Merak etme.Bir de gidince haber ver bana.'
dediğimde güldüğünü duydum.
-'Ne oldu Asi ? Annecilik mi oynuyoruz allah aşkına? Hem bu benim sözüm.Eve gidince haber ver demek.'
dediğinde gerginde olsam güldüm.Otoparkın önüne gelmiştim.Son kat 8. kat demekti.Ne kadar yüksekten korksamda burda korkmama gerek yoktu.Çünkü en az belime kadar gelen duvarlar vardı.Otoparkın içine girdiğimde telefonda Doğa konuşmaya başladı.
-'Asi .'
-'He.'
-'Bir araba var.Biz şimdi daha tenha bir sokağa geldik.O yüzden fark edebildim.O da bizimle birlikte sokağa girdi.'
dediğinde derince yutkundum.Sakin ol Asi.Adımlarımı hızlandırıp asansörün olduğu yere geldim.Çağırma düğmesine basıp sabırsızca beklemeye başladım.
-'Tamam.Sizinle alakası olduğunu sanmıyorum ya.Sende benim yüzünden öyle düşünüyorsundur.Boşver önüne dön sen.'
dedim onu rahatlatmak için.Asansöre baktığımda hala gelmemişti.Arada birde etrafıma bakıyordum.Bir yerden biri çıkacak diye ödüm kopuyordu.
-'Asi!'
-'Ne oldu '
dedim bende onun endişeli sesine karşı.
-'Arkamızda ki araba durmamız için sinyal veriyor.Taksici tanıyıp tanımadığımı soruyor .Ona göre duracakmış.Ne oluyor ya korkuyorum '
Siktir.(vote ve yorumlarımızı atalım şimdiden :))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
*Karanlık Sırlar*
ActionHayat iki çizgi arasında kalan bir süreyi temsil ediyordu bizim için.Ne ilerisini görebiliyordum ne gerisini.Herşey ben doğmadan başlamıştı ama sonu ben ölene kadar gelmeyecekti belli ki. Yaşayacağından emin olmak hiç bir zaman bu kadar zor olmamışt...