Owned by Him (Night Series #3) COMPLETED

CHAPTER 20

"We need to go back, Zia. Kanina ka pa hinihintay ni Troy sa sasakyan." I sighed then caressed the grave of my father. Nilingon ko ang kuya saka simpleng ngumiti .

"Five minutes more, kuya." Mahinang sambit bago binaling ulit ang tingin sa puntod. Pasado alas kwatro na ng hapon at andito pa rin ako nakaupo sa damuhan na kahit sandal lang ay makasama ko pa rin siya.

Halos hindi ako lumuha dahil alam kong masaya ang ama ko. I'm lonely but I want to be strong for my son. Na kahit ako na lang sobrang masaktan at malungkot basta wag lang ang anak ko. I want the best for him and I want him to be happy everytime and give everything to him but I know that there is something I can't give him yet.

Lumipas ang ilang minuto ay tumayo na ako at inaya ang kuya para umalis na. Naglakad hanggang sa nakarating kami sa sasakyan at doon ako napansin ng anak ko. He immediately embraces me. Mahina itong humikbi na nagpainit sa mga mata ko.

"It's okay, Troy. Your Grandfather is happy now." Pag-aalo ko sa kanya. Ngayon lang siya naging ganito. Na kung kailan unang beses na nakita niya ang lolo niya ay iyon din naman ang huli na pala nilang pagkikita.

I can't blame him for that.

Alam kong kahit bata pa siya ay nakakaramdam na din siya ng ilang emosyon.

"Sana hindi muna nawala si lolo, mama." I embraced him even more.

"I know." Masuyong sambit ko bago ko siya iginiya papasok sa loob ng sasakyan. "I know it's a bit unfair to you. Pero masaya ang lolo mo na makita at makasama ka kahit sa sandaling panahon lang. Alam kong malakas ka, okay. Kaya tahan na." naramdaman kong umandar na ang sasakyan.

"Look at me and to your Uncle Lazarus. We're sad but strong because we have each other. Kaya dapat na maging malakas ka kasi big boys don't cry." Napatigil ito sa paghikbi saka humiwalay sa akin na kinahagikgik ko. Saka ito kumunot habang pinupunasan nito ang basang pisngi nito.

"Mama hindi ba, bata pa naman ako?" halatang nagtataka ito na parang naguguluhan sa mga bagay bagay.

"Oo naman. Kasi ikaw pa din ang baby ko." Sabay hawak sa magkabilaang pisngi nito na kinainis na niya.

"Mama." Pigil niya sa akin at doon narinig naming ang mahinang tawa ng nasa unahang bahagi ng upuan. I whispered something to my son. Napansin kong habang may sinasabi ako sa kanya ay panay lingon nito sa kuya na nakamasid din pala sa amin.

"Hey, I know that look. Spare me I'm driving." Sabay mahinang tawa nito na sabay naming kinahagikgik na mag-ina. Troy's hand landed on my lap kaya napalingon agad ako sa kanya.

"Sleepy hmm?" sabay haplos ko sa buhok nito na medyo mahaba na.

"Yes, mama." Sabay hikab nito. I sing him a lullaby at ilang minuto lang ay ramdam kong mahimbing na ang tulog nito. I'm busy caressing my son's hair when my brother spoke.

"May nasabi na ba si Orlando sa'yo?" he asked.

"Wala naman. Anong sasabihin niya, kuya?" takang tanong ko.

I heard him sighed. "Babalik na daw siyang California......"

"What?"
"....for good."

"Bakit wala siyang nabanggit sa akin, kuya? And what for good meaning hindi na siya maninirahan dito."

"Relax, okay. Troy's going to wake up if you shout like that." Bumuntong hininga ako.

"Sinabi niya na bibisita siya if he's not busy. Ilang araw na din kasi siyang naka-leave sa trabaho. You know what businessman's busy work schedule especially when he is the Chief Executive Officer. Right?" tumango ako dahil alam ko ang trabaho nila dahil sa trabaho ni kuya pati na rin ng namayapa naming ama.

"Nagkaproblema daw ang company niya kaya kailangan niyang bumalik. Gusto pa niyang manatili para damayan kayo ni Troy but he has no choice. Okay sana kung maliit lang at kayang i-handle ng mga empleyado niya pero hindi kay---." I pat my hands on his shoulders.

"It's okay, kuya. I understand already." I sighed. "Kailan ang alis niya?" tanong ko.
Tinignan nito ang oras sa bisig nito. "Maybe he's already in the plane right now."

"Maybe I will call him when we get home. Hindi man lang nagpaalam ang loko. Baka magtampo ang inaanak niya sa kanya." Mahinang natawa ang aking kapatid dahil sa narinig nitong sinabi ko.

"O baka naman ikaw ang nagtatampo." He said while chuckling.

"Konti lang." nakasimangot kong sagot. Namayani ang katahimikan dahil wala nang nagsalita sa amin. Tumingin na lang ako sa nadadaanan naming hanggang sa hindi ko namalayan na nakaidlip ako habang nasa hita ko ang anak ko.

"I KNEW IT. You're in love with him." Kinurot ko ang tagiliran niya. "Wag ka ng magdeny, Antonnette Ayla Cortez. Kilala kita mula ulo hanggang paa." I look at her with my piercing eyes na nagsasabing sure na sure ako sa mga salitang binigkas ko.

I heard her sighed. "Oo na, matagal ko na siyang mahal." Halata sa boses nito ang pagkatalo sa usapan namin dahil alam niyang wala na siyang kawala.
"Hindi ako against sa nararamdaman mo, Toni but please, bilang kaibigan bantayan mo iyang puso mo. And if he really loves you, sabihin mo sa kanyang may anak ka na." tumango tango siya.

I smiled at her.

Araw namin ngayon kaya pinilit ko siyang magliwaliw sa buong mall.

It's been two years since Daddy died. Masaya na kaming lahat sa mga bagay na ginagawa at nagagawa naming sa loob ng dalawang taon na iyon. Ang hindi ko lang nagustuhan ay ang pagbabago nang ugali ang anak ko. He's like his father now, cold and snob. Nasabi kong magkaparehas sila dahil alam ko lahat ng nangyayari sa ama nito. That he turned into a ruthless businessman. Kaya't hanggang maaari ay ayokong magkita ang landas naming dalawa.

I'm not ready to face him.

I went out to buy some dessert when I see toni crying. Agad agad akong tumakbo para yakapin siya. Ilang minuto siyang umiyak habang yakap ako.

"Zia, si Xavier. Kailangan natin siyang puntahan ngayon. Please, nag-aalala ako sa kanya." She said while sobbing. My bestfriend is really in love with our boss.

"Tahan na, Toni. Please be brave for yourself and to him. Ngayon ka niya kailangan." Inakay ko na siya palabas. Papara na sana ako ng taxi para ipahatid siya sa hospital nang may pumaradang sasakyan sa harapan namin.

At doon lumabas ang hindi ko inaasahan na makita sa araw na ito. Toni heard my gasped kaya napalingon ito sa akin at sa lalaki. I had no choice to meet his emotionless gaze to me but in a second, his gaze turns to Toni. Na parang sinasabi nitong wala lang ako sa kanya at hindi niya ako kilala. Ni hindi man lang siya tuminag pagkakita sa akin.

"I'm Axelle's friend. You need to come with me. Get in." wala pang segundo ay sumakay na agad ito sa loob ng sasakyan. Hindi ko na pinahalata ang pagkagulat kanina at agad kong binuksan ang pintuan ng sasakyan para isakay si Toni.

"Sasama ka ba?" she asked me.

"Susunod na lang ako. May kailangan pa akong gawin eh. Saka yung pinamili natin, ipapadeliver ko na lang sa bahay niyo." I answered her. Sumulyap ako sa lalaking nakaupo sa driver's seat pero hindi ito tumitingin sa kaibigan ko o sa akin man lang.

I think he changed for good.

At kasalanan ko iyon.

I quickly close the door nang maramdaman kong umandar na ang sasakyan at nanatiling nakatingin doon hanggang sa nakalayo sila sa paningin ko.

I didn't know what just happened. Namalayan ko na lang na tumutulo na ang mga luha ko pagkahigang pagkahiga ko pa lang sa aking silid.

___________________________________________please click the 🌟 button
Thank you so much.

Pasensiya na sa napakatagal na update. Kada update puro pasensiya ang sinasabi kaya sorry na🥺🥺 HAHAHAHA

El-mademoiselle