Owned by Him (Night Series #3) COMPLETED

Chapter 28

ES_PI_GI✌️

We arrived at his mansion after an hour. Pagkatapos kasi nitong nagpaalam kanina ay lumabas na kami papunta sa sasakyan nito. Wala siyang sinabi kaya sumunod na lang ako. I saw him put Troy in the backseat at akmang susundan ko na ang anak ko sa likod ay binuksan na niya ang pintuan ng upuan na katabi ng driver's seat. He stared at me kaya yumuko na lang ako at naglakad papasok sa binuksan nitong pintuan.

Buong biyahe ay hindi kami nag-usap man lang. Ayoko naman na magsalita dahil nahihiya ako. I don't know what to say to him after all. Habang siya naman ay hindi tumitingin sa akin na para bang iniiwasan akong kausapin.

Naguluhan ako dahil bakit sinabi niya kanina na umuwi na kami at saka bakit dinala niya kami sa bahay niya at hindi inihatid sa bahay namin.

I wonder what's going on in his mind.

Pagkatapos niyang iparada ang sasakyan niya sa garahe ay binigay kaagad nito ang anak kong mahimbing pa rin ang tulog na mas lalong humimbing dahil siguro sa buhat buhat ito ng ama niya.

Sinundan ko lang siya hanggang sa ihiga nito ang anak niya sa isang kama sa unang silid na pinasukan namin kanina sa ikalawang palapag ng bahay niya. Akmang susunod ako nang hawakan niya ang braso ko kaya napalingon ako sa kanya.

"From now on, this is Troy's room not yours. So, follow me of you want to find your own room." Hinalikan nito sa noo ang anak ko bago ako hinila palabas ng silid at naglakad hanggang sa pinakadulong silid. Pumasok kami doon habang hila hila pa rin ako.

"Gusto kong maging legal na ama ni Troy." He said while giving his cold stares.

"Ikaw naman talaga legal na ama niya. Matagal na." I simply answered.

Yumuko lang ako para iwasan ang titig niya. "Andami kong desisyon sa buhay na pinagsisihan ko kaya hangga't maaga pa ay tinatama ko na. Troy has been your legal son since I give birth to him. Dahil apelyido mo na ang ginagamit niya simula noon pa man. Matalinong bata ang anak mo kagaya mo kaya wala akong nililihim sa kanya. I tell him everything about you." I sighed. Tumigil muna ako sa pagsasalita dahil parang may bumara sa lalamunan ko.

"Sinabi niya sa akin na ikaw ang kasama niyang namasyal sa Baguio. Sobrang saya ko ng sinabi niyang masaya siyang nakasama ka. He wants to be with you again." Hinawakan ko ang kamay niya.

"So please, kahit yung anak ko na lang. Wag na ako." I put my lips on the back of his hands. "I'll accept whatever your decision." Tumulo na ang mga luha ko at agad na lumuhod para balansehin ang nginig sa mga tuhod ko.

Ilang minutong walang salitang namutawi sa aming dalawa. Hindi ko alam ang naging reaksiyon niya o ang mga emosyon na nararamdaman niya. Nakaluhod lang akong nasa mga hawak kong kamay niya ang tingin ko dahil ayokong makita ang reaksiyon niya.

Naramdaman kong iniangat niya ang ulo ko at marahan na hinawakan ang baba ko kaya nagkatitigan kaming dalawa.

"I'm sorry." He said those two words while having so much emotions present in his eyes.

"Ang dami mong pinagdaanan na hindi ko alam." I carressed his cheeks at pinatong ang isang daliri ko sa labi niya. Namumula na ang mga mata nito. Halatang pinipigilan nito ang umiyak na naman sa harapan ko.

"Don't say anything. Alam kong mas madami kang pinagdaanang mas mahirap sa akin." Nagtaka ang ekspresyon nito habang nakatitig sa akin.

"Can we fix this and just be happy, milady." I nodded and contentment is visible in his eyes.

"Of course, señor. It will be my pleasure." I smiled. Nawala na lahat ng tinik na nakabara sa dibdib ko.

Dahan dahan niyang hinaplos ang buhok ko hanggang sa bumaba iyon at nakatitig siya sa labi ko.