Owned by Him (Night Series #3) COMPLETED

Chapter 30

WEEKS had passed. Troy give the flower to his father habang nasa harapan sila ng isang puntod. That grave was from Troy’s twin sister which I was named her “Arella Seraphim” because she’s our angel from above. Noong pinanganak ko sila ay buhay silang pareho but due to her week heart ay ilang araw lang naming nakasama ang isa sa kambal. After 3 days, Arella Seraphim died in my hands. Doon ko lang din narealize na dahil sa akin kaya siya mahina. Due to my stress and emotional stability ay naapektuhan ang growth niya sa loob ng tiyan ko. Nakakalungkot but we need to accept the reality.

Napangiti ako ng masayang kinekwento ng anak ko sa ama niya ang mga bagay na kinekwento ko sa kanya nun. “Papa, sabi sa akin ni mama noon tungkol kay Arella na pagkalabas palang namin ay mahigpit na ang hawak ko sa kamay niya. Then mama also said that I am protecting her.” I chuckled then umupo na rin sa tabi nilang dalawa. Hinawakan agad niya ang kamay ko ng mahigpit while listening to his son’s story about his twin.

“Thank you for guiding us, my Seraphim. Alam kong kahit oras ang tinagal mo sa pagsama sa amin sa mundo, pinaramdam mo sa akin ang pagmamahal at pag-aaruga sa mga mahal mo sa buhay. Continue to guide us especially to your father dahil siya ang may kailangan ngayon sa iyo. We love you deep in our hearts always and forever.”

Nakaramdaman ako ng isang yakap then whispered to me. “Why are you crying, milady?” mabilis kong pinunasan ang mga luha ko at nginitian siya.

“Tears of Joy.” Mahinang sagot ko dahil ayokong mapansin iyon ng anak ko na masayang masaya ngayon at ayokong masira iyon.

“Troy, come here and hug your mama.” He said to Troy. Mabilis namang tumalima ang anak ko para yakapin ako ng mahigpit and saying sweet things to me. I glanced at him at mumunting mga ngiti sa kanyang labia ng nakikita ko. I mouthed ‘thank you’ to him but he replied ‘I love you’ to me ka kinapula ng pisngi ko.

“Okay, time to get up and bid our goodbye to Arella.” Trojan said. Nauna siyang tumayo para alalayan kaming dalawa. Pagkatapos naming magpaalam sa puntod niya ay dumiretso na kami sa sasakyan para umuwi na ng bahay. Kung hindi pa magsasalita si troy ay wala kaming imikan ni Trojan but I am thankful dahil meron kaming mediator para maibsan ang katahimikan sa loob ng sasakyan. Panay lang ang lingon ko sa kanya dahil hindi ko alam kung ano ang nararamdaman niya. Kung galit ba siya o kung gusto lang siyang sabihin na hindi niya masabi sabi sa akin. Maybe I will ask him pagkauwi namin para magkauap kami ng masinsinan at para na rin mawala na ang misunderstanding sa isa’t isa.

Pagkapasok pa lang naming sa loob ay tumunog na ang telepono nito kaya’t sabay kaming napalingon ng anak niya sa kanya. Kaagad naman niya itong tinignan kung sino ang caller. Kumunot ang noo nito saka sinagot ang tawag.

“Hello, Luke.” Ang kaibigan pala nito ang tumawag at habang kinakausap iya ito ay napalingon siya sa akin sabay nagpaalam na mauna na muna siyang lumabas ng sasakyan. May kung ano akong napansin sa mga mata nito at yun ay ‘takot’. Hindi ko alam kung totoo ba ang nakita ko o namamalik mata lang ako sa mga nakikita ko.

Sinabihan ko ang anak ko na hintayin lang naming sandali ang ama niya para sabay sabay kaming pumasok sa loob ng sasakyan. Tumango naman ito saka kumuha ng libro sa palagi niyang dala-dalang bag. Ilang minuto na ang nakalipas ay hindi pa rin siya bumabalik simula nang kausapin niya ang kaibigan niya kaya binuksan ko ang pinto ng sasakyan.

“Troy” tawag ko sa anak ko kaya nilingon niya ako.

“Titignan ko lang papa mo sa labas anak ha.” Paalam ko sa kanya.

“Okay, ma.” Sagot nito saka itinuloy ang pagbabasa sa libro nito. Ako naman ay tuluyan ng binuksan ang pinto ng saakyan saka lumabas para hanapin si Trojan. Palinga-linga akong naglalakad hanggang sa Makita ko siyang nakatayo sa akin patalikod. Mukhang seryoso ang usapan nila dahil hindi ko man lang mapanin na kumibo ito.