Hope
Περπατάμε αργά ακολουθώντας το φέρετρο της και αυτή η ησυχία του νεκροταφείου σκίζει τα σωθικά μου. Η μόνη φωνή που ακούγεται είναι αυτή του ιερέα και έτσι όλα έχουν πάρει μια άλλη διάσταση.
Δεν είναι ότι έρχομαι πρώτη φορά σε κηδεία αλλά η συγκεκριμένη είναι η πιο θλιβερή.
«Είσαι εντάξει;» τον ρωτάω ενώ του σφίγγω το χέρι για να νιώσει καλύτερα.
Είναι ντυμένος στα μαύρα, περπατάει νωχελικά, τα μάτια του είναι καλυμμένα με μαύρα γυαλιά ηλίου και το κεφάλι του είναι σκυμμένο. Λιγοστές λέξεις βγαίνουν από το στόμα του και ούτε καν μπορώ να φανταστώ πόσο πονάει.
Λέει πως είναι καλά αλλά δεν το πιστεύω. Ξέρω πως πίσω από τα γυαλιά, τα μάτια του έχουν πρηστεί από το κλάμα.
«Κ...καλά είμαι» λέει σιγανά και σταματάμε μπροστά από το μνήμα της Christie.
Δεν την ήξερα καθόλου, δεν είχα ακούσει ποτέ κάτι για εκείνην αλλά καταλαβαίνω γιατί ο Drake την αγαπάει τόσο. Είναι η γυναίκα που τον υιοθέτησε, που περάσαν ένα διάστημα από τις ζωές τους μαζί και ο θάνατος της σίγουρα ήταν κάτι απρόσμενο.
Στεκόμαστε μπροστά από το μνήμα της και ενώ ο ιερέας ψέλνει, ο τάφος σιγά σιγά ανοίγει και έτσι αρχίζει η διαδικασία της ταφής. Του πιάνω το χέρι γιατί βλέπω πόσο πιέζεται.
Πλησιάζει ένα βήμα πιο μπροστά και αφήνοντας μου το χέρι, καλύπτει τα χείλη του. Μέσα από την δυνατή φωνή του ιερέα, ακούγονται οι λυγμοί του και αυτό μου ραγίζει ακόμα περισσότερο την καρδιά.
Πιο πίσω βρίσκονται οι γονείς μου, ο Ethan και η Maya και αφού τους ρίξω ένα βλέμμα μου κάνουν νόημα να πλησιάσω τον Drake. Ο παππούς δεν έχει έρθει γιατί δεν θα του έκανε καλό. Έχει την καρδιά του και όλη αυτή η συγκίνηση μόνο κακό θα του έκανε.
«Κλάψε, να ξεσπάσεις» του είπα χαϊδεύοντας τον στην πλάτη.
Φάνηκε να με ακούει αλλά δεν αντέδρασε. Το μόνο που έκανε ήταν να μου αγγίξει τα δάχτυλα. Έσπρωξε αμήχανα τα γυαλιά του και με πολύ προσήλωση συνέχισε να στέκεται μπροστά στο μνήμα.
Έβγαλε από την τσέπη του ένα λουλούδι και μόλις βρήκε το χρόνο, το πέταξε μέσα. Έπεσε μέσα στον τάφο και όλοι άρχισαν να ρίχνουν παρόμοια λουλούδια. Έτσι έκανα κι εγώ. Έριξα το κόκκινο άνθος μέσα και κοίταξα την ηλικία που αναγραφόταν επάνω στον τάφο της.
YOU ARE READING
Destiny |✔|
Teen Fiction𝓓𝓮𝓼𝓽𝓲𝓷𝔂 𝓲𝓼 𝔀𝓱𝓮𝓻𝓮 𝓮𝓿𝓮𝓻𝔂𝓸𝓷𝓮 𝔀𝓪𝓷𝓽𝓼 𝓽𝓸 𝓫𝓮. Μου πιάνει το χέρι και ταυτόχρονα τα κατάμαυρα μάτια του καρφώνουν τα δικά μου. Το βλέμμα του μου δημιουργεί πανικό και ταραχή. «Γιατί τρέμεις;» με ρωτάει και προσπαθώ να συγκρατή...