S E V E N T Y - T W O

148 28 28
                                    

Drake

Τρέχω και με τα πόδια μου να είναι ασταμάτητα, εισέρχομαι στο νοσοκομείο. Από πίσω ακολουθούν τόσο η Robin όσο και η Nina.

Πάντα πρέπει να βάζω κάποιον σε μπελάδες.

Σταματώ στην υποδοχή και συναντώ με το βλέμμα μου μια νοσοκόμα. Φαίνεται απασχολημένη και παράλληλα τακτοποιεί μερικούς φακέλους.

«Καλησπέρα σας. Μου τηλεφώνησαν πριν λίγο και με ενημέρωσαν πως η θεία μου βρίσκεται εδώ. Μπορώ να την δω; Πρέπει να μάθω πως είναι» της είπα χτυπώντας τα χέρια μου στο γραφείο της.

Έχω ταραχτεί, φοβάμαι και δεν μπορεί αυτό να κρυφτεί. Σιχαίνομαι να φωνάζω, να δημιουργώ εντάσεις και να προκαλώ αδιάκριτα βλέμματα αλλά αυτή η ξαφνική είδηση, μου έχει φέρει τα πάνω κάτω.

«Κύριε μου, ηρεμήστε. Δεν είναι ανάγκη να φωνάζετε. Θυμηθείτε ότι βρίσκεστε σε νοσοκομείο. Πείτε μου το όνομα της για να βρω την καρτέλα της και εσείς ηρεμήστε. Όλα θα πάνε καλά. Η θεία σας βρίσκεται σε καλά χέρια» μου είπε πληκτρολογώντας με εξαιρετικά γρήγορη ταχύτητα.

Ξαφνικά δε μπορώ ούτε κατά διάνοια να σκεφτώ καθαρά... 

«Με συγχωρείτε. Ονομάζεται Christie Matthews, η θεία μου» της είπα και έριξα μια γρήγορη ματιά πίσω μου.

Η Nina αλλά και η Robin περιμέναν υπομονετικά πίσω μου, η Nina βρισκόταν πιο κοντά μου και το χέρι της ακουμπούσε διακριτικά τον ώμο μου. Όλο μου το σώμα έτρεμε και δίχως καμιά προσπάθεια να κρυφτώ, ήμουν αποφασισμένος να εκφραστώ ελεύθερα.

Σε νοσοκομείο βρισκόμαστε, είναι δυνατόν να προσπαθώ να ελέγξω τα συναισθήματα μου; 

«Α, ναι. Την βρήκα. Βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση, δεν διατηρεί επαφή με το περιβάλλον και η κατάσταση της χαρακτηρίζεται πολύ κρίσιμη. Μικρή είναι...» λέει και ξεστομίζοντας τη τελευταία φράση, μπορώ να διακρίνω το παράπονο στην έκφραση της.

Πράγματι είναι αλλά πλέον έχω κυριευτεί από αρνητικά συναισθήματα. Όλοι, λίγο ή πολύ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κάπως θα απογοητευτούμε, θα πονέσουμε ή θα χάσουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Σε όλες όμως τις συμφορές που θα μας βρουν, το στοίχημα είναι ένα.

Να πέσουμε αλλά να ξανασηκωθούμε.

Να σταθούμε στα πόδια μας γερά.

«Μπορώ να την δω; Έστω και σε αυτή τη κατάσταση;» ρωτάω την νοσοκόμα ελπίζοντας στη θετική της απάντηση.

Destiny |✔|Donde viven las historias. Descúbrelo ahora