Drake
«Το κατάστημα μας κλείνει σε δεκαπέντε λεπτά. Επαναλαμβάνω το κατάστημα μας κλείνει σε δεκαπέντε λεπτά. Παρακαλούνται όλοι οι πελάτες που βρίσκονται εντός του καταστήματος να συντομεύουν τις αγορές τους και να προσέλθουν στο ταμείο. Σας ευχαριστώ» εκφωνώ από το μικρόφωνο και εκπνέω ανακουφισμένος.
Όλη μέρα είχαμε τόση δουλειά που δεν πρόλαβα να ρίξω ούτε μια ματιά στο ρολόι μου. Νιώθω ειλικρινά ανακουφισμένος που σε λίγο θα είμαι σπίτι. Τέτοια κούραση δεν την αντέχω.
Μπορεί να δουλεύω παραπάνω ώστε να κερδίσω παραπάνω χρήματα αλλά ειλικρινά νιώθω κάθε βράδυ, στο τέλος της βάρδιας, ότι θα πεθάνω. Το σώμα μου αντιδρά και δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω.
Κάθε φορά που το κορμί μου γίνεται ένα με το στρώμα αισθάνομαι ότι τα κόκκαλα μου πέφτουν ένα-ένα.
Αφού φύγει και ο τελευταίος πελάτης, κλείνω τις πόρτες και μαζί με τη καθαρίστρια μένουμε παραπάνω για να κάνει ο καθένας τη δουλειά του. Ανοίγω το ταμείο ώστε να μετρήσω τις σημερινές εισπράξεις αλλά ο κύριος Williams με διακόπτει.
«Θέλω να μιλήσουμε» μου λέει απότομα αλλά δεν μπαίνω καν στον κόπο να τον κοιτάξω.
Τις προάλλες με προσέβαλλε, με υποβίβασε, με μείωσε. Ποιος ξέρει τώρα τι άλλο θα θέλει να μου πει.
«Δεν νομίζω ότι έχουμε να πούμε κάτι. Τα είπατε όλα εσείς την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε» του λέω μετρώντας μερικά χαρτονομίσματα.
«Είμαι εργοδότης σου και δεν νομίζω πως θα έπρεπε να μιλάς κατά αυτόν τον τρόπο. Μην ξεχνάς πως είσαι κατώτερος εδώ μέσα και μου οφείλεις σεβασμό»
Αυτήν την ατάκα την έχω ξανακούσει. Ποτέ όμως δεν κατάλαβα γιατί θα έπρεπε να σεβόμαστε κάποιον για την ηλικία του ή για το αξίωμα του. Δεν θα έπρεπε να ισχύει κάτι τέτοιο. Δυστυχώς όμως αυτό επιβάλλεται να κάνουμε.
Άρα πρέπει να σέβομαι αυτόν τον άνθρωπο που εκμεταλλεύεται απάνθρωπα τους υπαλλήλους του.
«Αυτό το έχω ξανακούσει πολλάκις. Αν έχετε κάτι χρήσιμο να μου πείτε, πείτε το. Με καθυστερείτε από την καταμέτρηση. Βλέπετε...» του λέω δείχνοντας του τις σημερινές εισπράξεις.
«Παρόλο που δεν σεβάστηκες το γεγονός ότι σου προσφέρω δουλειά παρότι είσαι αμόρφωτος, αποφάσισα να σου δώσω τα λεφτά που ζήτησες όσο θα δουλεύεις υπερωρίες» λέει με αηδία στο βλέμμα του.
YOU ARE READING
Destiny |✔|
Teen Fiction𝓓𝓮𝓼𝓽𝓲𝓷𝔂 𝓲𝓼 𝔀𝓱𝓮𝓻𝓮 𝓮𝓿𝓮𝓻𝔂𝓸𝓷𝓮 𝔀𝓪𝓷𝓽𝓼 𝓽𝓸 𝓫𝓮. Μου πιάνει το χέρι και ταυτόχρονα τα κατάμαυρα μάτια του καρφώνουν τα δικά μου. Το βλέμμα του μου δημιουργεί πανικό και ταραχή. «Γιατί τρέμεις;» με ρωτάει και προσπαθώ να συγκρατή...