Destiny |✔|

S E V E N

Drake

Ανεβαίνω τα λίγα σκαλιά της μονοκατοικίας στην οποία βρίσκομαι και βρίσκομαι μπροστά από μια μεγάλη, λευκή πόρτα.

Διστάζω αλλά η περιέργεια και ο ενθουσιασμός με έχουν κατακλύσει. Θέλω να τον δω μετά από τόσα χρόνια. Φαντάζομαι ότι όπως θα έχω αλλάξει εγώ, θα έχζει αλλάξει κι αυτός.

Μπορεί η ώρα να είναι λίγο περασμένη αλλά αφού βρήκα το χαρτί και τον θυμήθηκα, δεν θα μπορούσα να περιμένω μέχρι αύριο. Οπότε ελπίζω να τον πετύχω. 

Κοιτάω άλλη μια φορά το χαρτάκι μου για να σιγουρευτώ και κοιτάζω το κουδούνι που βρίσκεται δεξιά από την πόρτα.

Οικία Ford.

Ακουμπάω ελάχιστα το δάχτυλο μου επάνω στο κουδούνι και το πατάω. Αυτό βγάζει έναν απαλό και διακριτικό ήχο και περιμένω να μου ανοίξουν. Περιμένω μια απάντηση εν πάσει περιπτώση.

Η πόρτα ανοίγει και μπροστά μου βρίσκεται ένας ηλικιωμένος άνδρας. Κρατάει τη μαγκούρα του και είναι αρκετά ευδιάθετος. Το χαμόγελο μου θυμίζει αυτό του κύριου Tristan. Το θυμάμαι λίγο και είναι σαν να τον έχω μπροστά μου.

«Καλησπέρα. Μπορώ να σας βοηθήσω κάπως;» με ρωτάει εκείνος και παίρνω το θάρρος να του πω, ποιον ψάχνω.

«Γεια σας και συγγνώμη για την ώρα αλλά μήπως είναι εδώ ο κύριος Tristan;» τον ρωτάω και ανεβάζω καλύτερα το σακίδιο στην πλάτη μου.

Ελπίζω να είναι εδώ. Γιατί αν δεν είναι εδώ, δεν ξέρω αν θα προλάβω να περάσω αύριο. Πρώτα απ'όλα δουλεύω στο σούπερ μάρκετ αλλά κατά δεύτερον πρέπει να ψάξω και για δεύτερη δουλειά.

«Δυστυχώς δεν είναι εδώ αλλά όπου να'ναι θα γυρίσει. Πέρνα μέσα να τον περιμένεις, είναι και βράδυ. Μην γυρνάς στον δρόμο» μου λέει ευγενικά αλλά δεν θα περάσω.

Είναι βράδυ όπως είπε και εκείνος και δεν θέλω να τους αναστατώσω. Οπότε καλύτερα να πηγαίνω.

«Μην σας βάζω σε κόπο. Ευχαριστώ και πάλι συγγνώμη για την ενόχληση» του λέω αλλά με προλαβαίνει.

«Καλέ, πέρνα μέσα. Έλα, κάνει και κρύο. Θα παγώσεις» μου λέει και για να μην τον προσβάλλω, περνάω μέσα.

Το σπίτι είναι ζεστό και ένα κύμα θερμότητας με διαπερνά. Βγάζω αναγκαστικά το μπουφάν μου και κρατώντας το μαζί με το σακίδιο, κάθομαι διακριτικά σε έναν καναπέ. 

Ουαου, αυτό το σπίτι είναι φούρνος. Τόσο ζεστό που έξω είναι Δεκέμβριος και ένα βήμα πριν χιονίσει και μέσα μπορείς άνετα να φοράς μαγιό.