Destiny |✔|

T W E N T Y - T W O

Drake

Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και βλέπω ότι με έχει πάρει ο ύπνος στον καναπέ με ανοιχτή την τηλεόραση. Μια ταινία παίζει εκείνη την ώρα αλλά δεν θυμάμαι τι έβλεπα αφού αποκοιμήθηκα. Κοιτάζω το ρολόι και με δυσκολία διακρίνω την ώρα.

Τρίβω τα μάτια μου και βλέπω πως είναι δύο και μισή τα ξημερώματα.

«Υπέροχα...» λέω και κλείνω την τηλεόραση ώστε να μπορέσω να κοιμηθώ λίγο ακόμα.

Το βράδυ αυτό ήταν λιγάκι επεισοδιακό. Ο Ethan τσακώθηκε με την Hope απ'ότι κατάλαβα και οι φωνές τους ηχούσαν σε όλο το σπίτι. Η Maya φαινόταν συνηθισμένη αλλά εγώ είχα κυριευτεί από αμηχανία. Εννοείται πως όταν ήρθε κοντά μας ο Ethan δεν ρώτησα τίποτα. Έκανα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Δεν θα μπορούσα να πω το οτιδήποτε. Θα φαινούμουν αδιάκριτος και περίεργος.

Η Maya προσπάθησε να μου συνεχίσει την κουβέντα μας αλλά το μυαλό μου ήταν μέσα. Τέτοιοι ομηρικοί καβγάδες, μου θύμισαν τους δικούς μου με την Christie και απλά ήθελα να τρέξω μακριά. 

Μετά από κάποια ώρα η Maya γύρισε σπίτι της και εγώ με τον Ethan μείναμε μόνοι. Πρότεινε να μαγειρέψει κάτι ή να παραγγείλει κάτι να φάμε αλλά δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση και έτσι φάγαμε από ένα σάντουιτς ο καθένας. 

Νιώθω πως ότι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι για εμένα είναι πολύτιμο. Με φροντίζουν σαν δικό τους άνθρωπο και το εκτιμώ. Θα τους το χρωστάω σίγουρα.

Μετά ο Ethan πήγε στο σπίτι της Maya για να παρακολουθήσει τον αγώνα με τον πατέρα της και εγώ έμεινα εδώ. Παρότι με κάλεσε, δεν ήθελα ούτε να ενοχλώ αλλά ούτε και να πάω μιας και ήμουν κουρασμένος.

Έτσι έκατσα μόνος στο σαλόνι να δω ό,τι είχε η τηλεόραση εκείνην ώρα. 

Ήλπιζα πως θα έβγαινε η Hope από το δωμάτιο της για να την δω. Είναι ώρες κλειδωμένη στο δωμάτιο της και για να είμαι ειλικρινής ανησυχώ λίγο. Σίγουρα θα είναι επηρεασμένη από όλα όσα συμβαίνουν. 

Αποφασίζω να κλείσω την τηλέοραση και να συνεχίσω τον ύπνο μου. Κάτι όμως με εμποδίζει. Ένας ήχος. Κάτι ακούγεται από μέσα και δεν μπορώ να το αγνοήσω. Πλησιάζω το κεφάλι μου για να ακούσω καλύτερα και διαπιστώνω ότι είναι κλάμα.

Η μόνη που είναι στο σπίτι εκτός από εμένα είναι η Hope. 

Η Hope κλαίει;

Κι ας μην με συμπαθεί, κι ας μου έχει φερθεί με άσχημο τρόπο αποφασίζω να πάω μέσα. Κάτι θα συμβαίνει και δεν μπορώ να το πάρω αψήφιστα.