Drake
Κοιτάζω το ρολόι μου και παρατηρώ πως περιμένω αρκετή ώρα. Πολύ περισσότερη απ' όσο νόμιζα. Δεν ξέρω καν αν πρόκειται να έρθει.
Αν ήταν όμως να μην έρθει, δεν θα με ενημέρωνε;
Ήρθα στο ίδιο μπαρ που είχαμε έρθει και την προηγούμενη φορά αλλά ανησυχώ που δεν έρχεται. Το χειρότερο είναι πως δεν έχει πάρει και ένα τηλέφωνο. Εκείνη μου ζήτησε να έρθουμε εδώ, εκείνη κανόνισε την ώρα αλλά δεν έχει εμφανιστεί ακόμα.
Και πως να μην ανησυχώ όταν έχουν περάσει σαράντα πέντε λεπτά από την ώρα που είχαμε κανονίσει;
Σκέφτομαι πως ένα τηλεφώνημα θα ήταν ότι πρέπει για να ξέρω αν πρέπει να περιμένω. Αν έχει γίνει κάτι, δεν πρέπει να περιμένω σε ένα μπαρ μόνος.
Πληκτρολογώ το νούμερο της και χτυπά. Δεν το απαντάει όμως. Τα δάχτυλα μου κουνιούνται αμήχανα στο τραπέζι και απορώ που έχει εξαφανιστεί.
«Ήρθα και ζητώ χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση. Ελπίζω να μην περίμενες πολύ...» είπε και βγάζοντας το παλτό της, κάθεται απέναντι μου.
«Ε, σαράντα πέντε λεπτά δεν το λες και λίγο. Γιατί δεν πήρες ένα τηλέφωνο για να ξέρω ότι θα αργήσεις;» την ρώτησα και ξεφύσηξα εμφανώς ανακουφισμένος από την έλευση της.
Προς στιγμήν αγχώθηκα. Άργησε πολύ, δεν ενημέρωσε και δεν απαντούσε και στην κλήση μου. Τρόμαξα μην έπαθε κάτι.
«Είδες τώρα πως είναι να περιμένεις κάποιον χωρίς να έχεις νέα του; Γιατί εγώ αυτό έκανα με εσένα τόσες ημέρες» είπε και επιδεικτικά σήκωσε το ένα της φρύδι.
Δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει...
«Sharon, σου ζήτησα συγγνώμη, μετάνιωσα γιατί όντως έκανα λάθος και δεν καταλαβαίνω γιατί το συνεχίζεις. Είπαμε ότι έχουν γίνει διάφορα και για αυτό είμαστε εδώ. Για να συζητήσουμε. Εσύ μου κάνεις αντίποινα τώρα, κάνοντας με να περιμένω; Νιώθεις καλύτερα τώρα;» την ρώτησα εκνευρισμένος με το ύφος της.
Γιατί αν είναι αυτό, δεν θα τα πάμε καλά.
«Ναι, Drake σου κάνω αντίποινα. Γιατί εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες. Εμένα ως τώρα, κανείς δεν με έχει κάνει να περιμένω. Τόσες ημέρες ήσουν χαμένος και ποιος ξέρει τι έκανες. Και έμεινε πίσω το κορόιδο η Sharon να περιμένει. Πως σου ακούγεται αυτό;» με ρωτάει κα σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Destiny |✔|
Ficção Adolescente𝓓𝓮𝓼𝓽𝓲𝓷𝔂 𝓲𝓼 𝔀𝓱𝓮𝓻𝓮 𝓮𝓿𝓮𝓻𝔂𝓸𝓷𝓮 𝔀𝓪𝓷𝓽𝓼 𝓽𝓸 𝓫𝓮. Μου πιάνει το χέρι και ταυτόχρονα τα κατάμαυρα μάτια του καρφώνουν τα δικά μου. Το βλέμμα του μου δημιουργεί πανικό και ταραχή. «Γιατί τρέμεις;» με ρωτάει και προσπαθώ να συγκρατή...