Destiny |✔|

S E V E N T Y - N I N E

Drake

Κρατάει τη βαλίτσα της στο χέρι της και πιο πίσω μιλάει η Maya με τον Ethan. Οι γονείς τους και ο παππούς τους χαιρέτησαν αλλά λίγο αργότερα έφυγαν. Ήθελαν να μας αφήσουν χρόνο να αποχαιρετιστούμε.

Όσο δυνατός κι αν είμαι, το ότι φεύγει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, το ότι δεν θα μπορώ να την δω όποτε θέλω, το ότι η μόνη μας επικοινωνία θα είναι μόνο μέσω τηλεφώνου, με πληγώνει.

Πάνω που τα βρήκαμε δηλαδή πρέπει να φύγει.

Ξέρω όμως ότι φεύγει για καλό, για να κάνει πράξη τα όνειρα της. Κι αυτό μόνο χαρούμενο θα μπορούσε να με κάνει.

«Θα μου λείψεις...» μου είπε και αφήνοντας τη βαλίτσα από το κράτημα της, με αγκάλιασε και κρύφτηκε ανάμεσα από τα χέρια μου.

Εμένα να δεις...

«Και εμένα αλλά είπαμε. Θα μιλάμε συνέχεια, θα έρχεσαι και αν μπορώ θα έρχομαι κι εγώ. Έλα, η Βοστώνη σε περιμένει...» της είπα χαδεύοντας την στην πλάτη και μυρίζοντας λίγο ακόμα από την κολόνια της.

Με μεθάει το άρωμα της όπως κάθε τι επάνω της.

«Θα είσαι καλά εδώ; Να προσέχεις, να προσέχεις τους δικούς μου και κυρίως τον παππού. Να μην στεναχωριέσαι, να τρως καλά και να μιλήσεις με την οικογένεια σου. Καλό θα σου κάνει...» μου είπε και μπορούσα εύκολα να διακρίνω κάποια δάκρυα στα μάτια της.

Και είχαμε υποσχεθεί να μην κλάψουμε.

«Θα προσέχω αλλά κι εσύ, Hope υποσχέσου μου ότι θα είσαι καλά. Σε παρακαλώ να προσέχεις αυτόν τον αλήτη γιατί αν μάθω ότι σε πείραξε, θα πάρω το πρώτο αεροπλάνο και θα έρθω εκεί. Μην τον αφήσεις να σε πλησιάσει ή να σε αγγίξει...» της είπα και προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

Φοβάμαι. Θα πω ψέμματα, αν πω ότι δεν φοβάμαι. Όμως πρέπει να σκέφτομαι καθαρά και ψύχραιμα. Η Hope είναι μεγάλη κοπέλα και μπορεί να προστατευτεί.

Ο φόβος μου όμως παραμένει φόβος.

«Πες μου ότι με αγαπάς. Μόνο αυτό. Ξέροντας αυτό θα φύγω πιο ήσυχη» μου είπε κοιτώντας με στα μάτια και με φωνή που ήταν έτοιμη να σπάσει.

Δεν συγκρατούμαι και μέσα από το χαμόγελο μου, μου ξεφεύγει ένας λυγμός. Τα μάτια μου βουρκώνουν και η φωνή μου σπάει. Χαμογελάω όμως γιατί η Hope είναι ένα θαύμα. Ένα θαύμα που μου συνέβη την πιο κατάλληλη στιγμή.