Destiny |✔|

S E V E N T Y - S I X

Drake

«Καλημέρα, Sebastian» του λέω ενώ εκείνος ξεπροβάλλει πίσω από την πόρτα της μεγάλης έπαυλης.

Έχω μέρες να έρθω εδώ και μπορώ να πω ότι αυτό το μέρος δεν μου έλειψε καθόλου.

«Καλώς τον. Drake, χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτος, τα μαύρα ρούχα σημαίνουν κάτι;» με ρώτησε και αμήχανα με κοίταξε από πάνω ως κάτω.

Μπορεί να ήταν χθες η κηδεία της Christie αλλά δεν νιώθω έτοιμος να αποχωριστώ τα μαύρα ακόμα. Όχι ότι με τα μαύρα πενθώ περισσότερο αλλά προς το παρόν δεν μπορώ να φορέσω ρούχο χρωματιστό.

«Μην ανησυχείς. Δυστυχώς, προχθές έχασα έναν πολύ δικό μου άνθρωπο και τα φοράω για αυτό. Δεν ξέρω ακόμα πόσο θα τα φοράω» του είπα και έριχνα ματιές γύρω τριγύρω μπας και εντόπιζα την Sharon.

Ήρθα εδώ σήμερα, σε αυτό το περίεργο σπίτι, για να τελειώσω την σχέση μου με την Sharon, να πάρω τα πράγματα μου και να φύγω από εδώ μέσα. Θέλω να συνεχίσω τη ζωή μου και θα είμαι καλύτερα μακριά της.

Αυτή η σχέση κατέληξε σε τραγωδία και πλέον δεν υπάρχει κανένας λόγος να είμαι μαζί της. Πιστεύω πως ούτε εκείνη με θέλει. Απλώς, καθαρά από εγωισμό δεν θέλει να με αφήσει να φύγω.

Είμαι αποφασισμένος όμως να είμαι με την Hope και να τελειώσω οποιαδήποτε επαφή με την Sharon.

«Συλλυπητήρια. Κι εγώ πριν μερικά χρόνια έχασα τον αδερφό μου και έτσι φοράω τα μαύρα ακόμα. Και εκτός δουλειάς. Το αγαπημένο του χρώμα ήταν το μαύρο και προς τιμήν του, φοράω πάντα μαύρο. Σαν να είναι μαζί μου...» με ενημερώνει και μπορώ να διακρίνω την νοσταλγία στη φωνή του.

Άτιμο πράγμα τελικά η ζωή. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα μας φέρει.

«Είμαι σίγουρος ότι ο αδερφός σου θα είναι περήφανος για εσένα. Δεν μου λες; H Sharon είναι εδώ. Θέλω να της μιλήσω» τον ρώτησα αφού το ότι δεν την έβλεπα ή δεν την άκουγα, με τρόμαζε.

Εύχομαι να είναι εδώ ώστε να μην χρειαστεί να έρθω πάλι σε αυτό το σπίτι.

«Βεβαίως. Είναι κλεισμένη από το πρωί στο δωμάτιο της. Μεσημέριασε και δεν έχει βγει από εκεί. Πήγαινε πάνω και θα την βρεις» μου είπε και έδειξε με το δάχτυλο του τη σκάλα που οδηγούσε στο δωμάτιο της.

Τον ευχαριστώ και σχεδόν ανεβαίνω τρέχοντας τη σκάλα για να οδηγηθώ ένα βήμα πριν την πόρτα του δωματίου της. Απόλυτη ησυχία ακούγεται και αυτό μου προκαλεί μια είδους ταραχή.