My Universe || SeungJin

12.

- Możesz się w końcu zamknąć i dać mi chwilę ciszy? Ja naprawdę mam dużo cierpliwości, ale zaczynasz mnie wkurzać. Jak chcesz do domu, to dzwoń po mamusie i niech po ciebie przyjedzie, ale zamknij się w końcu. - warknął na mnie ten dziwak i odwrócił się w moją stronę. Zerknąłem na niego i mogę stwierdzić, że jest nawet uroczy. Jeszcze tak słodko nadymał policzki, które były lekko czerwone od gniewu.

- Dobra tam. Sam się zamknij. Ja tu ubolewam nad sobą. - mruknąłem. Może jednak zacząć z nim jakiś temat? Ehhh, to wszystko jest takie trudne.

- To przestań i zacznij się skupiać na tym, aby mnie nie wkurzać, bo tamta wielce panienka Minho, już nie zdenerwował. - westchnął cicho i patrzył na mnie. Dlaczego ja teraz ogarnąłem, że go nie znam?

- Jesteś nowy w szkole? - zapytałem tak z ciekawości w sumie, bo i tak nie mam o co pytać. Chłopak przytaknął i patrzył na mnie, a potem odwrócił wzrok. - Jak się nazywasz?

- Seungmin. - nadymał jeszcze bardziej policzki i delikatnie się uśmiechnął. Może nie będzie tak źle?

- Po co tak właściwie szedłeś na piętro? - zadałem kolejne pytanie i patrzyłem na niego, będąc ciekawym po prostu, bo nie lubię siedzieć w całkowitej ciszy.

- Szedłem do sekretariatu, bo musiałem oddać papiery jakieś. - powiedział. Ma naprawdę ładny głos i nie da się zaprzeczyć. Jest uroczy.

----------------------

I don't know

❤️~