My Universe || SeungJin

52.

Siedziałem z nim do wieczora, jak zwykle. Za każdym razem kazał mi się przebierać w jakieś spódniczki, a tym razem nie było inaczej. Materiał był naprawdę krótki, ledwo zakrywający moje biodra. Krótki biały top co chwile był podwijany, a obroża z dzwoneczkiem brzęczała przy każdym moim ruchu. Czuję się co najmniej ohydnie. To jak niekomfortowo mi było, widać na mojej twarzy każdego dnia, gdy muszę się tak ubrać. Co za wstyd.

- Coś nie tak, laleczko? - zapytał Lee, jakby nie widział żadnego problemu. Jakbym nie mówił mu za każdym razem, jak źle się czuje.. albo chociaż próbuje powiedzieć.

- Trochę... Za krótka jest ta spódniczka.. - wymamrotałem cicho, nie patrząc na niego. Racja, jest przystojny, ale to jak się zachowuję względem mnie jest po prostu obrzydliwe.

- Nie wydaje mi się. Wyglądasz przepięknie. Wiesz, że bardzo mi się podobasz w ten sposób. - znów zjechał moje ciało wzrokiem, dłońmi jeżdżąc po mojej talii. Pedofil. Nawet nie jestem pełnoletni. Błagam niech to się skończy.

Westchnąłem cicho i przytaknąłem, gdy szarpnął za obroże, którą miałem założoną. Nienawidzę tego, jak mnie traktuje, ale... Nie chciałem, aby to spotkało Hyunjin'a. Wiem, że on by zrobił dla mnie to samo, a jestem w stanie wytrzymać więcej niż on. Minho od dawna się na niego czaił i czekał na moment, kiedy będzie mógł w końcu z nim pogadać i po prostu wziąć na swoją własność.

Lee nie dotykał mnie. On mnie macał, a nawet nie mogłem nic zrobić. Każda próba sprzeciwu kończy się tym, że zacznie mnie znów poniżać i bić. Kazał mi pofarbować włosy, malować się i zacząć ćwiczyć. Naprawdę uwielbiałem to, jak wyglądałem wcześniej, a teraz... Teraz wyglądam jak lalka. Tona makijażu, jaką mam na sobie sprawia, że nie czuje się w ogóle jak dawny ja. Jedyne co mi zostało... To totalne nic. Zniszczył mnie całkowicie. Niech Hyunjin mi pomoże. Jakkolwiek. Niech zrobi cokolwiek, tylko niech zabierze mnie od Minho.

-----------------------

Dobra wyszedł rak i chui

❤️~