İhtimal |tamamlandı|

"Bir Dağ Yıkılıyor Ah İçerimizde"

Hüsnü Arkan-Kırık Hava

" Ne demek söylemek istemiyorum Zeynep? Allah aşkına kendine gel yıllardır beraber çalıyoruz senden ilk defa böyle bir şey duyuyorum. Bir sorun mu var?" Ezginin cümlesinin bitmesiyle kafalar bana döndü.

Şuan bahçede toplanmış konuşuyorduk. Daha doğrusu ben şarkı söylemek istemediğimi anlatıyordum. 

"Ezgi haklı Zeynep bir şey mi var?" Umutta ters ters baktım. Söylemek istersem söylerim demi. Tövbe tövbe.

" Bakın gerçekte  böyle bir gecede bunu yapmak istemezdim ama kendimi çıkabilecek kadar iyi hissetmiyorum lütfen anlayın beni." 

Hepsi gözlerinde hayal kırıklığı ile bana baktı. Sonuçta bu bizim üstümüz tarafından bizden istenen bir şeydi.

 Hastane, ne kadar rahat dursa da çok ağır bir hiyerarşi söz konusudur. Senin üstün hastanede de üstündür sivilken de. Eğer dik başlı olursan sonun iyi olmaz tabi ki iyi doktor olup bildiğini uygulamakla dik başlılığı karıştırmamak lazım.

Herkes sesiz bir şekilde bir birine bakarken bir anda seri topuk sesleri duyulamaya başlandı tabi sonrada benim adım.

" Zeynep!"

 Arkamı döndüğümde tahmin ettiğim kişi karşımdaydı. Meryem.

"Efendim"

Bana gülümseyip 'az gel' bakışı attı.

" Bir bakar mısın?" 

Bizimkilere tebessüm edip hafifçe kafamı eğdikten sonra Meryem'in yanına doğru ilerlemeye başladım. Hiç konuşmadan kimsenin bizi duyup göremeyeceği bir yere geçtik.

" Zeynep sen gerizekalı mısın? Ya sen beynini ameliyat yaparken hastaya mı taktın? Sen iyi misin ya?" 

Sıfır tepki ile bakmaya devam ettim.

" Bak dediklerin yapmadığın zaman nasıl olduklarını biliyorsun. Hem kendini hem gruptakileri zor duruma sokuyorsun. Zeynep onu bu kadar önemseme."

Yüzüm de gülümsemeyle ona baktım. Beni anlayamazdı ne kadar en yakınım olsa da içimdekini bir ben bilirdim.

" Olmuyor Meryem olmuyor. Kolay mı sanıyorsun? İçin yana yana arkanda bırakıp gittiğin adamı , sırf kendi korkuların yüzünden bırakıp gittiğin adamı, yıllar sonra gözlerinin içi başkasına gülerken görmek kolay mı? Ben onun yıllardır adını bile duymuyordum şimdi gözlerimin önünde? Ben o olmadan bile her gece 'acaba gitmesem ne olurdu?' diye düşünmekten kendimi alamıyorken şimdi böyle olmak... Olmamış Meryem ben güçlü oldum sanırken aslında hep olduğum yerde  saymışım. Ben bu hayatta hiç bir şey başaramadım ne kendim için ne  bizim için."

Meryem'in gözleri hatırı sayılır biçimde dolmuştu. Bu cümlelerim, gelen krizlerim her  seferinde çevremdekileri de yakıyordu.

Bu cümlelerden sonra ne benim ne onun konuşmaya mecali olduğunu sanmıyorum. Ama bir  yerde haklıydı kendime neyse ama arkadaşlarımı riske atamazdım.

Meryem'i arkamda bırakıp bizimkilerin durdukları yere geldim. Hala oradalardı yanlarına gittim. Beni fark etmemişlerdi.

" Tamam çıkalım!" 

Hepsi bir anda arkasını hayretler içinde bana döndü.

"Valla mı?"

"Ciddi misin?"

"Allah'ım şükür" gibi tepkiler verdiler.

Bizim sahneye çıkmamız şarkı söylememiz ,nerdeyse her şey dakikalar içinde gerçekleşti.