Nefarious Love

Chapter 40

This is the last chapter. Thank you for supporting the story of my beloved Faith and Samuel. I hope you learned something from their story as much as I did. Again, thank you for reaching this far. Enjoy reading!

----
  
 
Chapter 40
  
Happy  
    
     
       
"Yes, I've already talked to Dad. Um-oo siya, he agreed on going back to work," I explained lazily.

Sumulyap ako sa rear view mirror. My eyes still looked horrible. Namamaga, and the tip of my nose is a bit red from all the crying earlier.

Ang huling sinabi ni Daddy ang pumutol sa kung anomang nakakapagpapigil sa aking emosyon na sumabog. As soon as I was out of his sight, agad na bumuhos ang mga luha ko. My tears just kept on falling down that made Samuel very worried, we ended up stopping at a convenience store so he could buy me a drink after a few minutes of comforting me.

Nang makitang kumalma na ako at huminto na ang pagbuhos ng mga luha, 'saka palang siya bumili ng inumin. At sakto namang tumawag si Mommy, nakikibalita sa naging pag-uusap namin ni Daddy.

"Siguradong babalik na siya, Fayre?" usisa pa ni Mommy.

"Sabi niya po," I uttered and sniffed.

"Dapat sinigurado mo! Baka ituloy ng board ang pagbobotohan at matanggal sa puwesto ang Daddy mo!"

Bumugtong hininga ako. Alam na kahit na anong pigil at pagpapaliwanag ang gawin ay mag tutuloy-tuloy pa rin si Mommy.

"Ano nalang ang mangyayari pag natanggal sa puwesto ang Daddy mo? He worked hard for that company, hija! I'm sure his brother's will down him more if that happens, that's not good for his condition!"

Pumikit ako ng mariin. I pinched the bridge of my nose while listening to Mom.

"And, oh, you know his kind of lifestyle, baka hindi magtagal ay maubos na din agad ang pera ng Dad mo! He still needs to attend his weekly treatment, at kailangan niya ang mga maids at personal nurse niya para may magbabantay ng kalagayan niya! Hindi kakayanin ng Daddy mo pag nawala sa kaniya ang kompanya!"

Ngumisi ako habang pinapakinggan si Mommy. Tignan mo ito, kunwari'y galit pero... Umiling-iling ako. Kahit na hindi kami tunay na mag ina, pagdating kay Daddy ay parehong-pareho kami. Trying hard to act tough and cold pero ang totoo'y pareho lang kaming labis na nag-aalala para sa kaniya.

"E kung umuwi ka na, Mommy? Para may kasama at mag-aalaga na kay Daddy?" sa wakas ay nakuha ko na din sumabat.

I heard her gasped, tila hindi inaasahan ang pag singit ko at ang aking suhestiyon.

"H-Huh? I told you, I'm not going back there!" giit niya.

Lalo akong ngumisi nang mahimigan ng pagdadalawang isip ang boses niya.

"Oh, but he told me he's going to visit you there sa penthouse n'yo, to talk to you and convince you to come home," sabi ko pa.

"Ha?!" gulat niyang sigaw. "Uuwi na 'ko bukas, Fayre!"

I chuckled at her reaction. "Baka ngayong gabi na pupunta, Mommy?"

"Ano?!"

"Opo,"

Narinig ko ang pagkataranta niya. This time, 'di ko na napigilan ang tumawa ng malakas. Narinig ko siyang marahas na bumuga ng hangin.

"Ako ba'y pinagloloko mo, Fayre?!" may pagbabanta sa tono niya. Tinawanan ko lang iyon.

"Hindi, ah!"

I can almost imagine her rolling her eyes.

"Enough of this! How about you? Saan ka tutuloy ngayong gabi? Kanila James pa rin ba o..." she trailed off with a malicious tone, na nakuha ko agad ang ibig sabihin.