Chapter 23
Shore
"Alis na po kami," paalam ko.Ngumiti si Nanay Teresa na hinatid pa kami sa labasan ng baryo.
"Sige, mag-iingat kayo sa daan. Semi, makikinig ka sa Ate Revi mo, ah," baling niya sa anak.
Semi, although ready to go to school wearing his white polo shirt, black shorts, and black shoes, still looked half asleep with his eyes half open. Hawak niya ang kamay ko at marahang kinukusot ang mata nang tumango sa kaniyang ina. I smiled and fixed the strap of his bag that's falling from his shoulders.
I smiled once more to Nanay Teresa before leaving with Semi.
Sa aming apat, unang umaalis si Tatay Joel para pumalaot kasama ang iba pang mangingisda. Pagkatapos ay dadalhin nila sa Guagua kung saan nila binebenta ang mga nahuling lamang dagat. Si Nanay Teresa nama'y mamaya pa tutulak patungo sa kabilang baryo kung saan siya nagta-trabaho bilang labandera at cook na rin.
On the other hand, I found a job 'di kalayuan. Magdadalawang buwan na din kasi mula nang gumaling ang kanang braso ko. I don't want to be a freeloader to their family. Kahit na hindi nagrereklamo sila Tatay at Nanay, I decided to work to help them financially.
Kaya tuwing may pasok si Semi sa eskuwela, inihahatid ko muna siya bago tumulak patungo sa aking trabaho.
Sakay ng tricycle, narating na namin ang paaralan. Nanatili ako sa loob samantalang lumabas si Semi. He fixed the strap of his bag on his shoulders then looked back at me and smiled. I smiled back.
"Pumasok ka na," I said.
Maligaya siyang tumango. He met his friends along the way and together, they went inside the school premises.
Nang mawala na siya sa aking paningin, I sat properly inside and said, "Sa Acosta Hotel po,"
I work as a waitress in a restaurant near the shore. Malapit lang iyon sa branch ng Acosta Hotel and Resort sa lugar. Ito ang dahilan kaya nagdadalawang isip ako na tanggapin ang trabaho noong una. Bagaman hindi maganda ang relasyon ng pamilya namin sa mga Acosta dahil sa issue noon, karamihan sa mga kakilala ni Dad sa business at mga kaibigan ng aming pamilya, kundi kasosyo sa negosyo, malapit na kaibigan din ng mga Acosta.
Kaya pinahaba ko ang aking buhok at nagpalagay din ng bangs na umaalon hanggang sa itaas na parte ng aking mga mata. So if ever a friend of Dad's decided to come and stay at the said Hotel, they won't recognize me easily.
The tall establishment of the Acostas is just a block away from the restaurant where I work. Nakahilera ang pinagta-trabauhan ko sa iba't ibang maliliit pang gusali, karamihan ay kainan din.
After tying my hair to a low ponytail and logging in sa staff room, I quickly went out and started doing my job.
I had a hard time at first. Hindi sanay sa ginagawa. Thankfully though, after making a lot of mistakes on my first few days at work, unti-unti na rin akong natuto at nasanay.
I also got used to customers hitting on me out of the blue. Well, hindi ko naman sila masisisi... I'm not boasting myself but, despite my change of hairstyle, I'm still as beautiful as the old Fayre. I smirked on that thought.
My shift starts at nine in the morning. Wala pa masyadong customer at karamihan puro take out lang kaya nagkakaroon pa ako ng oras na maupo at pagmasdan ang karagatan sa harapan. Nguni't pagpatak ng alas diez, doon na nagsisimulang magdatingan ang mga tao. That's when the real work starts.
"Revi, table six," one of the chef called.
"Okay," I answered.
I quickly grab a tray and put the dish that he placed on the table between the counter and the kitchen on it.

BINABASA MO ANG
Nefarious Love
RomanceFaces of Love Series #2 Faith Reviyre Austria, part of one of the most influential and powerful clan in the Philippines. She is like a living princess with her undeniable beauty. Nilalarawan siya ng mga tao gaya ng apoy. Intimidating, and cannot be...