forget me too | hyunsung ✔️

bir / bir

"Hwang Hyunjin! Kapıyı aç!"

Jisung bir gecesini daha Hyunjin'in odasının önünde bitiriyordu. Hyunjin uyumaya hazırlanıyordu ve kapısının önündeki bağırış yorucu bir günün sonunda her zaman sığındığı sebep olmuştu.
Yataktan fırladı ve hemen kapıyı sarhoş misafirine açtı. Ayakta zor duruyordu. Kolunu omzuna sardı ve onu içeriye yürütürken kapıya tekme atarak kapadı.

"Hyunjin, unutma. Sen benim kediciğimsin. Anladın mı? Sahibini duydun mu?"

Yatağın köşesine oturduğunda Jisung bitmeyecek konuşmasına başlamıştı. Hyunjin onun ayağındaki botları çıkarmaya çalışıyordu, önünde eğilmişti.

"Hyunjin? Bana cevap ver."

"Kes sesini. İğrenç kokuyorsun."

"Senin için üzerime parfüm sıkmıştım aslında."

"Ne? Cidden yaptın mı bunu?"

Jisung ne dediğinin farkında değil gibiydi. Normalde bu kadar fazla içmezdi. En azından dediklerinin farkında olurdu.
Hyunjin bazen onun 18 yaşına girdiği günden nefret ediyordu. Barlara alınabilecek o yaşa geldiği güne geri dönüp 18 olmasını engellemek istiyordu ama bu imkansızdı.
Jisung'un ayağındaki botları ellerini acıtıyordu ve ışığı yakmayı unuttuğu için sivri uçları eline battıkça batıyordu.
Sonunda botlarını çıkarmayı başarabildiğinde ayağa kalkacaktı fakat kulağının arkasına yerleşen parmakları hissetti.
Jisung bunu yaptığı anda bütün kontrol ona geçiyordu.

"Yap...ma."

Hyunjin kesik kesik konuşuyordu. Jisung bunu yapmaya başladığında nefesi kesiliyordu, kalp atışı hızlanıyordu ve sanki bilincini kaybediyordu. Mantıklı düşünemiyordu. Bilinçaltındaki, geriye ittiği bütün ihtiyaçları, istekleri gün yüzüne çıkıyordu.

"Bunu istediğini biliyorum."

Jisung bir eliyle Hyunjin'in kulak arkasını okşarken diğer eliyle onu çenesinin ucundan tuttu ve başını kaldırıp gözlerine baktırdı.
Oda karanlıktı, yalnızca dışarıdaki sokak lambalarının sarı ışıkları odayı hafifçe aydınlatıyordu ve Hyunjin, Jisung'un gözleriyle karşılaştığında içinde yanan ateşin ışıltısından kaçamayacağını anladı.
Jisung'un gözleri bu hâle geldiğinde ve bakışları onun kapana sıkıştırdığında genelde yaptığı tek şey, onun kurallarına uymak oluyordu.

"Şimdi bana söyle..."

Çenesindeki baş parmağını dudaklarına yönlendirdi ve pembelikleri hafifçe araladı. Parmağını hafifçe ilerlettiğinde artık içerideydi ve parmağı sıcak bir sıvıyla çevrelenmişti. Hyunjin ağzını biraz daha aralayıp tamamını içeriye almak istedi ama Jisung buna izin vermeden elini çenesinden çekti.

"Bana kime ait olduğunu söyle."

Hyunjin yaşadığı duygu karmaşasında hiçbir şeyi düşünemiyordu, bu konuşmayla bile zevkten dört köşe olmuştu çünkü buna bayılıyordu.
Jisung'un sahip kelimesini kullanması, kulağının arkasını okşaması, onun izni olmadan hiçbir şey yapamaması... Her şey onun tam istediği gibiydi.
Onun sorusuna cevap vermeyi istiyordu fakat onu etkisine almış gözlerinin içine bakarken aynı anda konuşma fonksiyonunu kullanamıyordu.
Konuşmak yerine davranmak istedi. Kulağını okşayan elini çekmesin diye onu kolundan tuttu ve hemen yanağına yaşlanmış olan avuç içine bir dil savurdu. Parmaklarını ağzının içine almak istiyordu fakat buna şimdilik izni yoktu.
Jisung onun yapmaya çalıştığı şeyi görünce cevabını almış gibi oldu, parmaklarını kulağının arkasından çekti ve işaret parmağı ile orta parmağını yavaşça dudaklarından içeriye soktu.

Hyunjin bu sabah ettiği laneti düşünmüyordu, pişmanlığını düşünmüyordu, yarın sabah sadece bir not ile karşılaşacağını biliyordu fakat bilmemezlikten gelip onun olmanın tadını çıkaracaktı.

Jisung ona geceleri çok güzel ve narin davranıyordu, kırılacak bir vazoymuşçasına elinde tutuyordu ve Hyunjin daha önce hiç böyle bir şey hissetmemişti.

Belki de bu yüzden onun dokunuşlarına bağımlı hâle gelmişti. Belki de Jisung'un ona hissettirdiği bu özel duyguya bağımlı olmuştu ve bu yüzden geceleri yatağına girdiğinde kapısının çalmasını beklemeden edemiyordu.

böyle şeyler yazmak beni çok geriyor .
ayrıca ikisi de lise son öğrencisi, 18 yaşını aşmışlar yani reşitler tamam mı çok önemli bir nottu bu şimdi gidiyorum görüşürüz