forget me too | hyunsung ✔️

on üç (pt.2)

O gün iki 'sevgili' okula girip sınıflarına çekilene kadar birbirlerine sevgi dolu gözlerle bakıyordu. Jisung zaten normalde de Hyunjin'den bakışlarını alamıyordu fakat bu seferki nedense farklı hissettirmişti. Hyunjin'e baktığında onun da kendisine aynı şekilde baktığını görüyordu.
Hyunjin'i sınıfına bıraktıktan sonra kendi sınıfına girdi, Chan çoktan gelmişti ve Jisung her zamanki gibi dersin başlamasına bir-iki dakika kala sınıfa giriyordu.

"Bugün keyiflisin."

Jisung çantasını sırtından çıkardığı gibi sırasına fırlattı.

"Çok mu belli?"

Chan güldü.

"Belki ağzın kulaklarına varana kadar gülmeseydin..."

Jisung kendinden gurur duyar gibi başını dikledi, yüzüne bir sırıtış yayıldı.

"Hyunjin ve ben artık sevgiliyiz."

"Aptal."

"Ne?"

Chan dışarı derin bir nefes verdi.

"Aptalsın diyorum. Zaten sevgiliden farkınız yoktu. Bir de gelmiş böbürlenerek söylüyorsun çok büyük bir şey başarmış gibi."

"Başardım zaten. Sen anlamazsın. Sevgisiz insan."

"Yalnız sadece Hyunjin'e sevgi gösteriyor oluşun sevgi dolu bir insan olduğun anlamına gelmiyor. Haberin olsun. Hâlâ soğuk nevalesin."

Jisung sinirlenip ona döndüğünde hoca sınıfa girmişti ve Jisung'un Chan'a saldıracak zamanı kalmamıştı. Chan, her zamanki gibi en yakın arkadaşını sinir etmiş olmanın keyifini yaşıyordu.

Okul bittiğinde Jisung ve Hyunjin birlikte çıkışa yürüdüler, Jisung'un kız kardeşi abisinin ona söylediği gibi okula gelmişti. Onunla vakit geçirmek için abisi işinden bir günlük izin almıştı ve birlikte bir yerlerde dolaşmayı düşünüyorlardı.
Hyunjin okul çıkışında Jisung'u görünce koşarak yaklaşan kızın, onun kardeşi olduğunu anlamıştı. Jisung'a biraz benziyordu. Gözleri ve burnu.
Jisung kardeşine sarıldı, onu hafifçe havaya bile kaldırmıştı. Hyunjin bunu gördüğünde çok tatlı olduğunu düşündü. Bir abinin kız kardeşini bu kadar sevmesi ve iyi anlaşması. Şirindi.

"Abi! Seni çok özledim! Ne kadar yakışıklı olmuşsun ama! Gerçi boyun hâlâ..."

"Hey! Abini sinirlendirme gelir gelmez."

Kızın gülüşü etrafa yayıldığında Hyunjin de kendini gizlemeye çalışarak güldü. Aslında tam o an, oradan gitmek istemişti. Onun yeri orası değil gibi geliyordu. Jisung kardeşiyle yalnız olsa daha iyi olurdu sanki.
Birkaç adım attı, onlardan uzaklaştı. Jisung'un gittiğini fark etmemesini istiyordu ama Jisung onu fark etmiyor diye üzülmüştü de.

"Hyunjin. Gitme. Bizimle olamaz mısın?"

Hyunjin kendisine 'lütfen' diyen gözlerle bakan sevgilisini üzmek bir yana, kız kardeşinin o gülümseyen yüzüne dayanamadı.

"Ah şey... Bilmem ki. Olabilirim. Eğer... İsterseniz."

"Tabii isteriz! Gel hadi!"

Jisung'un kız kardeşi öne atıldı, Hyunjin'i elinden yakalayıp kendine çekti ve koluna girip birlikte yürümeye başladı. Jisung ise olduğu yerde öylece kalmıştı.

"Ben de buradayım yalnız!"

Peşlerinden hızlanıp onlara yetiştiğinde durmadan konuşan kız kardeşini ve utandığı için onaylamak dışında hiçbir şey diyemeyen sevgilisini dinliyordu.