"Günaydın."
"Günaydın. Neden burada bekliyorsun?"
Hyunjin okula vardığında Jisung ön bahçe kapısının dibinde dikiliyordu. Sabah sabah onu görmek ve ondan bir günaydın almak Hyunjin için extrem bir olay olmuştu.
"Seni bekliyordum. Seni sınıfına götürmek için. Sabah buraya gelirken de eşlik etmek isterdim fakat erken çıktığımı biliyorsun."
"Jisung bu sen değilsin. Neden bana iyi davranıyorsun? Bunu yapmanı senden istemedim. Herkes yanlış bir şey anlayacak ve tekrar benim seni ayarttığım dedikodusunu yayacaklar. Kendi başımın çaresine bırak ben bakayım. Benim olaylarıma karışma, olur mu?"
Jisung'un yüzü düşmüştü. Ciddiyete büründü.
"Tamam o zaman."
Hyunjin'i orada bıraktı ve okula doğru yürümeye başladı. Hyunjin bir bakıma rahatlamıştı çünkü bu şekilde çok garip hissediyordu. Jisung'un ayık olduğunda ona bu şekilde davranması ardında kötü bir sebep varmış gibi hissettiriyordu. Rahat olamıyordu, sabahları iki yabancı olmalarına alışmıştı.
Günün devamında Jisung'u ya da onun peşine taktığı kimseyi görmedi. Yeniden alıştığı yalnızlığına dönmüştü. Konuştuğu kimseye sahip olmadığı yalnızlığına.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
forget me too | hyunsung ✔️
Fanfictionismin tenime sonsuza kadar taşıyacağım bir dövme gibi yazılmış