Sasuke
Son hız Hokage ofisine vardığımda nefes nefese kalmıştım. Ben Tsunade'nin odasına girerken Kakashi oradan çıkıyordu. Ancak Kakashiyle konuşacak zamanım yoktu. Bir hışımla ofise girdiğimde Tsunade kaşlarını çatarak bana baktı.
"Neler oluyor Sasuke ? ne bu acele"
"Tsunade-sama.. N-naruto.." ciğerlerimde hiç hava kalmamış gibi konuşamıyordum. Naruto'nun ismini duyunca kaşları daha da çatıldı. Kendimi zorlayarak konuştum.
"Lütfen benimle gelin , yola size durumu anlatırım ancak acelemiz var." Belki beni bu kadar panik içiinde gördüğünden belki de olayın içinde Naruto olduğundan onaylayarak ayağa kalktı ve beni takip etmeye başladı. Ofisten çıkınca Shizune-san'a dönüp
"Shizune acil işim var, masanın üstündeki evraklar sana emanet ." Dedi ve arkamdan koşmaya başladı.
"Sasuke durumu anlatmaya başla."
"Daha az önce görevden döndük , hepimiz çok yorgun olduğumuz için herkes evine gidiyordu. Naruto eve gelmek üzereyken bayıldı. Bende onu evine götürdüm."
"Neden hastaneye veya herhangi bir doktora götürmedin?"
"O.. hastaneye gitmekten nefret eder, durumun panik haliyle en yakın yer olan evine götürdüm..... Tsunade-sama bir nedenden dolayı onu hastaneye götüremem lütfen anlayışla karşılayın." Tsunade suratında sorgulayan bir ifadeyle siyah saçlı çocuğa baktı. Sasuke endişeli ve gergin görünüyordu. O anda en iyi çözümün hastane olduğunu bilmesine rağmen Naruto'yu hastaneye götürmeyip özel istekle kendisini çağırdığına göre önemli bir mesele vardır diye düşündü.
Kısa süreden Naruto'nun odasına gelmişler, Tsunade yatakta uzanana sarışına bakmaya başlamıştı. Naruto'nun altın saçları sönükleşmiş, yüzü iyice solmuş, mecali kalmamıştı. Elini parıldayan mavi çakra ile beraber Naruto'nun üstünde dolaştırdı. Elinin her hareketinde kaşları biraz daha çatıldı. Sıkıntılı bir şekilde Sasukeye döndü ve konuştu.
"Kaç gündür yemek yemediniz?" duyduğum soru ile şaşırdım.
"5 gündür birlikteyiz. Her gün iki öğün yemek yedik , gözlerimle gördüm" dedim imalı şekilde.
"Sana yalan söylemek için bir sebebim mi var?"
"Ama imkansız gördüm diyorum size, hep beraber yemek ye-" Sözüm aklıma gelen görüntü ile kesildi. Naruto'nun üşüttüğünü söyleyerek kustuğu gün. Suratımda cevabı bulduğumu belli eden bir ifade belirdiğine eminim.
"Sadece bir kere gördüm ancak bir iki gün önce Kakashi onu kusarken bulmuştu. Naruto basit bir üşütme olduğunu söylemişti.."
"Kusmasının üşütmeden kaynaklandığını sanmıyorum. Vücuduna neredeyse bir haftadır yeterli besin kaynağı girmemiş, bir günlük kusma ile bu duruma gelmesi mümkün değil. Muhtemelen uzun süredir yediği her şeyi kusuyor." derin bir nefes aldı ve devam etti.
" Gündelik kullanım için olan çakra kanalları bozulmuş bu yüzden yemek yiyemiyor veya sindiremiyor, kendine enerji kaynağı bulamayan çakra hücreleri ve normal vücut hücreleri yenileme yapamıyorlar. Gün geçtikçe çakrası azalacak. Çakrası tükendiğinde ise çok geç olabilir, tabi , önce açlıktan ölmezse." Duyduklarım ile beynimden vurulmuşa döndüm. Gözlerim görmeyi inkar ediyordu ama inatla Narutoya bakıyordu. Cılız bir sesle sordum.
"Bir şeyler yapamaz mısınız?.." Tsunade sıkkınca cevapladı.
"Ona bu halde yemek yediremeyeceğimiz için uyanana kadar serum ile gıda takviyesi yaparız. Kısa sürecek olsa da sistematik olan çakra kanallarını çalıştırmak için belirli aralıklarla ninjutsu yapabilirim." Yalvaran gözlerle baktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Derin Mavi
FanfictionŞimdi karşımda hiç tanımadığım biri vardı. Her daim sırıtan, mavi gözlerinin içi parlayan Naruto neredeydi? Bu tanımadığım insan kimdi? Gözleri sanki hiçbir şeye odaklanmamış gibi donuk ve oldukça koyuydu. Suratı bir çok duygunun esiri altında kaldı...