Naruto
Bu ses de ne ? Kim müzik çalıyor? Çok karanlık hiçbir şey göremiyorum. Neredeyim?...
...
Çok üşüyorum. Neden bu haldeyim? Biri bana yardım etsin...
...
Neden hiçbir şey hatırlamıyorum? Nasıl bu hale düştüm? En son ne oldu?...
...
Ben kimim?... Ben kimdim?... Neler hissediyordum?... Yaşıyor muyum?...
...
Ah.. hatırladım. Adım Naruto, Uzumaki Naruto. On yedi yaşındayım. Sevgiden uzak büyümüş bir insanım, en azından insandım. Artık ne olduğumu ben bile bilmiyorum. Konoha'dan var gücümle kaçıp uzaklaştım. Ardımda yıkılmış bir Ay bırakarak... Sasuke.. neler yapıyor acaba? Nerede? Beni özlüyor mu? Yoksa çoktan beni unuttu mu? Ne kadar süredir buradayım bilmiyorum. Haftalar, aylar belki de yıllar oldu .Karanlığın içinde duruyorum sadece. Etrafımda hiçbir şey göremiyor, hissedemiyorum. Ayağımın altındaki zemini bile hissedemiyorum. Çok üşüyorum. Burası neden bu kadar soğuk? Sürekli olarak duvarlarda yankılanır gibi bir müzik sesi geliyor. Daha önce böyle bir melodi duymadım. İnsan sesi gibi değil, müzik aletine de benzemiyor. Bu ses ne? Hiçliğin ortasında ne işi var? Bu sefer gerçekten arafta kaldım sanırım. Müziği duyuyor, soğuğu hissediyorum. Duyularım beni yarı yolda bırakmıyor, henüz ölmedim demek ki. Ancak göremiyor ve hissedemiyorum. Yaşayan biri de sayılmıyorum. Evet, Araftayım.
Bilincim sürekli gidip geliyor. Zaman kavramını algılayamıyorum. Bazen müzik eşliğinde düşünmeden duruyorum. Bazen de çevremi anlayabilmek için uğraşıyorum. Buradan çıkmak istiyorum. Bir şeyler beni rahatsız ediyor... Hayır. Yalnızlık, hissizlik. Bunlar her zaman istediğim, peşinden koştuğum şeyler değil miydi? Şimdi elde etmişken neden terk etmek için uğraşıyordum? Sonsuza kadar burada kalabilirim. Kimsesiz ve huzurlu. Sadece ben ve bu güzel melodi. Kimsenin bana zarar vermediği ya da benim kimseye zarar vermediğim bir yer.... Burada kalmak istiyorum. Burada kalacağım. Ne hayata geri dönüp dünyaya gideceğim ne de ölüler diyarında yerimi alacağım. İkisi de beni kabul etmeyecek ne de olsa. Hiçbir yere ait değilim burası dışında. Melodiye bile alıştım artık belki bir şarkı bile yapabilirim bunun için.
Ay ışığı parıldar, yolumu aydınlatır.
Bu sessiz, soğuk gecede.
Düşlerimi kaplar umutlarım.
Selamlar beni ışığıyla.
....
Yazar
Sasuke Naruto'nun bilincine gireli iki gün geçmişti. Gerçeklik ve zihin arasında zaman farklı işliyordu. Sasuke için en fazla 3 saat, Kakashi ve takımı için ise iki gün geçmişti. Ninjalar bariyerin etrafına kamp kurmak zorunda kalmışlardı. Her ihtimali göze alarak Yuki'nin yaşadığı köyü boşalttılar. Sakura, Yuki'yi babasına teslim etti ve arkadaşlarının yanına döndü. Diğlerleri de beklemekten başka yapacak bir şeyleri olmadığı için zamanla teker teker yere oturmaya başladılar. Belli aralıklarla nöbet tutuyor, gözcülük yapıyorlardı. Kakashi ve takımı uzun zamandır düzgün dinlenemediğinden sonradan gelen destek takımı onların dinlenmesi için önce nöbet tutmaya karar verdiler. Gerçi diğerleri de düzgün bir uyku çekemedi. Sürekli diken üstünde ve huzursuzlardı. Hiçbir şey olmuyordu, ama bu olmayacağı anlamına gelmiyordu. İlk günün akşamı, Yuki'nin babası fırınından yiyecek bir şeyler getirmişti. Oğluna yardım ettikleri için onlara böyle teşekkür ediyordu. Yanlarındaki yiyecekler uzun süre önce tükendiği için etraftan buldukları yabani yemişler ve bazı kök bitkiler ile idare etmişlerdi. Bu yüzden kimse sıcak hamur işine hayır demedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Derin Mavi
FanfictionŞimdi karşımda hiç tanımadığım biri vardı. Her daim sırıtan, mavi gözlerinin içi parlayan Naruto neredeydi? Bu tanımadığım insan kimdi? Gözleri sanki hiçbir şeye odaklanmamış gibi donuk ve oldukça koyuydu. Suratı bir çok duygunun esiri altında kaldı...
