Babygirl [Book 2]

~7

Τα παρατάω. 

Δεν ξαναπαίρνω μέρος σε γκίβαγουει. 

Μάλλον δεν θα πάρω ποτέ άιφον. Κλαψ κλαψ

*όσες ξέρετε το τραγουδάκι πάνω σας αγαπώ λίγο περισσότερο. Το έμαθα πριν λίγες μέρες από το Έρωτας με διαφορά και απλά το ακούω κάθε μέρααα*

~~~

ΑΝΑΣ ΠΟΒ ξανά 

Οκευ. Εντάξει. Με πιάσατε.

Θα σκάσω, εντάξει;

Θα σκάσω αν δεν μάθω ποιον σκατά φιλούσα την Παρασκευή.

Θέλω να πω... ναι συνήθιζα να βγαίνω έξω και να κάνω σαν σούργελο, που μεταξύ μας ούτε που θέλω να θυμάμαι όλες τις βλακείες που έκανα, αλλά τώρα που "ωρίμασα" δεν είμαι για τέτοια.

Όχι ότι δεν μπορώ να φιλάω όποιον θέλω, εννοείται.

ΑΠΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ;

Ανακατεύω με το χάρτινο καλαμάκι μου τον καφέ, γιατί είμαι και ίκο φρέντλι μην ξεχνιόμαστε, και προσπαθώ να θυμηθώ με νύχια και με δόντια τι έγινε εκείνο το βράδυ.

<<Είσαι μαζί μας εσύ ή το μυαλό σου τρέχει;>> ρωτάει ο Τζέικομπ και με σπρώχνει. Παραλίγο να πέσω από το παγκάκι αλλά τελευταία στιγμή στηρίζομαι στα πόδια μου και όλοι λύνονται στα γέλια.

<<Πολύ αστείο>> ειρωνεύομαι και τον σπρώχνω πιο δίπλα για να κάτσω καλύτερα. Η Νάιλα με κοιτάζει και κουνάει το κεφάλι της σαν να με ρωτάει αν τρέχει κάτι. Της χαμογελάω και επιστρέφει στην συζήτησή της με τον Τόνυ και τον Τάιλερ.

Βγάζω το κινητό μου από την τσέπη για να πάρω τηλέφωνο την Ντανιέλα. Σήμερα είναι το πρώτο μάθημα της σχολής. Ναι, οι βλάκες μας άνοιξαν μια εβδομάδα αργότερα λόγω των επαναληπτικών εξετάσεων του Σεπτεμβρίου που τράβηξαν μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα.

<<Η Ντανιέλα που είναι;>> πετάγεται ο Τάιλερ και η Νάιλα στριφογυρίζει τα μάτια της.

Γελάω δυνατά. <<Σκόπευα να την πάρω μόλις τηλέφωνο>> του δείχνω το κινητό μου.

<<Θα κάνουμε τίποτα για το Χάλογουιν;>> ρωτάει ο Τζέικομπ και σηκώνεται όρθιος. Τυλίγει το χέρι του γύρω από τον ώμο της Νάιλα και εκείνη τον κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι.