Babygirl [Book 2]

~23

Ακούστε παράλληλα το τραγούδι♥

Δεύτερο για σήμερα, επειδή είχα έμπνευση. Μην συνηθίσετεε.

~~~

ΑΝΑΣ ΠΟΒ

Ο Κόλτον κλείνει πίσω του την πόρτα και για άλλη μια φορά δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.

Κάνω κίνηση να αρπάξω ξανά το παγωτό στα χέρια μου, αλλά τελευταία στιγμή το αφήνω.

Όχι ξανά παγωτό μετά από ερωτική απογοήτευση. Μόνο κιλά δίνει αυτή η βλακεία. Ούτε λύσεις, ούτε τίποτα. 

Ακούγεται ο ήχος ενός μηνύματος στο κινητό μου και κάνω τον χώρο άνω κάτω για να το βρω.

Λες να είναι ο Άλεξ;

Τι λέω γαμώτο. Ο Άλεξ αυτή την στιγμή παίζει στον πιο σημαντικό αγώνα της ζωής του και εγώ; Εγώ τι κάνω; Αντί να είμαι εκεί να τον υποστηρίξω, να... να... δεν ξέρω, να είμαι εκεί τέλος πάντων, κάθομαι εδώ και κλαίγομαι.

Κοιτάζω το μήνυμα της Νάιλα. Με περιμένει στην καφετέρια με τον Τζέικομπ και ζητάει να πάω όσο το δυνατόν γρηγορότερα γιατί αισθάνεται φουλ άβολα.

Σηκώνομαι όρθια αγανακτισμένη και πετάω το κινητό ξανά πάνω στον καναπέ.

Ακόμη και η Νάιλα βρήκε τον Τζέικομπ. Ο οποίος είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της. Από την αρχή ήταν, το ξέραμε όλοι. Θα είναι πραγματικά ηλίθια αν τον αφήσει.Ο Τζέικομπ είναι ένα από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει.

Και είναι ερωτευμένος.

Και εγώ είμαι ερωτευμένη. Χρόνια τώρα.

Γαμώτο, πόσο χειρότερα μπορώ να αισθανθώ;

Επιλέγω τα ρούχα μου στην τύχη, δεν ξέρω καν πως καταφέρνω να βαφτώ ελάχιστα μόνο και μόνο για να κρύψω τα πρησμένα μου μάτια και τα ξεραμένα μου χείλη, και αφού αρπάξω το κινητό μου και το παγωτό, βγαίνω από το σπίτι.

Τι ζητάω; Ζητάω πολλά; Κάποιον να με αγαπάει, να μου έχει εμπιστοσύνη, να του έχω εγώ, το τονίζω, ΕΓΩ εμπιστοσύνη. Κάποιον να μην με προδώσει.

Γιατί η αγάπη είναι τόσο δύσκολη;

Πλέον δεν μιλάω καν για έρωτα. Ο έρωτας υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Όσο πιο γρήγορα το πάρω απόφαση, τόσο πιο εύκολο θα μου είναι.