Babygirl [Book 2]

~19

Η φάση που πριν έπινα το καφεδάκι μου και μάθαινα τα Modallverben σε όλους τους χρόνους και απλά μου πέρασε η σκέψη από το μυαλό να κάνω και 3ο βιβλίο ως σίκουελ του μπειμπιγκερλ που είναι σικουελ του Νταντι.

Ναι κατά τα άλλα συγκεντρώνομαι πολύ στο διάβασμά μου. Όμως... who knows? Έχουμε ακόμη καιρό μέχρι να τελειώσω αυτό σωστά; (με το να ανεβάζω κάθε μέρα όμως θα τελειώσει σύντομα γκχμ γκχμ ΓΚΧΜ)

Επίσης, 18+. Επιτέλους. 

*κλείσιμο του ματιού πολλές φορές*

Enjoy♥

~~~

Λένε πως όταν είσαι μεθυσμένος κάνεις και λες πράγματα που τα εννοείς. Πράγματα τα οποία αν ήσουν νηφάλιος, απλά περνάνε από το μυαλό σου και τα απορρίπτεις πριν καν προλάβεις να τα σκεφτείς περαιτέρω.

Και η αλήθεια είναι πως όχι, δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν είμαι ο άνθρωπος που όταν πίνει γίνεται... άλλος άνθρωπος; Δεν χρειάζομαι ούτε μια στάλα οινόπνευμα στον οργανισμό μου για να κάνω αυτό που θέλω.

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ξέρω πως αυτές οι καταραμένες στάλες (ή μήπως τα καταραμένα σφηνάκια;) που κατέβασα πριν δίχως αύριο, είναι υπαίτια για αυτό που μόλις έκανα.

Γιατί δεν υπήρχε όχι μια, ούτε μισή, καμία περίπτωση να αρπάξω τον Άλεξ και να τον φιλήσω ούσα νηφάλια.

Γιατί είναι ο Άλεξ. Ο μαλάκας Άλεξ που μπήκε στην ηλίθια ζωή μου και την έκανε άνω κάτω. Αυτός που μου ορκιζόταν ότι με αγαπάει, αλλά στις πρώτες δυσκολίες που του εμφανίστηκαν λόγω του Μάικλ, τα τίναξε όλα στον αέρα. Και μαζί τους και εμένα. Αυτός που εμφανίστηκε από το πουθενά για να ανακατέψει πάλι την τέλεια (σκατά τέλεια αλλά λέμε τώρα) οργανωμένη μου ζωή.

Αυτός που είναι ντυμένος Πινόκιο, για όνομα!

Και γαμώτο... τα κωλοσφηνάκια απλά μου θύμισαν πόσο υπερβολικά ερωτευμένη ήμουν, είμαι και θα είμαι μαζί του.

Τα χείλη του ανοίγουν και η γλώσσα του γλύφει το κάτω μου χείλος. Χριστέ μου...

Τα μάτια μου τα έχω ερμητικά κλειστά. Σε σημείο που μέσα στην ζαλάδα μου αναρωτιέμαι αν τελικά όντως φιλιέμαι με τον Άλεξ ή με κάποιον άλλο βλάκα Πινόκιο.

<<Άνοιξε τα μάτια σου>> απαιτεί όταν απομακρύνει τα χείλη του και για μια στιγμή νομίζω πως είναι η ιδέα μου. <<Άνοιξε τα, Φαμπιάνα>> επιμένει και τα ανοίγω σιγά σιγά.