Babygirl [Book 2]

~21

Συγγνώμη ρε παιδιά, πότε πρόλαβε αυτό το βιβλίο και έφτασε στο 21ο κεφάλαιο; Γουατ δε φακ; Μήπως να σταματήσω να ανεβάζω τόσο γρήγορα και να προγραμματίσω μια μέρα μέσα στην εβδομάδα για να ανεβάζω; Αχ δεν θέλω να τελειώσει, ακόμη δεν το έχω χαρεί ουφ.

Επίσης ψιλολείπω από το wattpad ξεκάθαρα και μόνο επειδή αυτή την περίοδο περνάω πνευματική ανομβρία. Αλλά δεν θα αφήσω κανένα βιβλίο, όλα θα τελειώσουν κάποια στιγμή.

~~~

<<Κόλτον;>> σπρώχνω την κουβέρτα από πάνω μου και προσπαθώ να σηκωθώ. <<Τι κάνεις εδ- γαμώ!>> πέφτω με δύναμη στο πάτωμα επειδή η σκατοκουβέρτα μάλλον ήταν περισσότερο μπλεγμένη στα πόδια μου από όσο νόμιζα. <<Άουτς!>>

Έρχεται η Νάιλα για να με βοηθήσει αλλά την απομακρύνω με το χέρι μου. <<Το περίμενα ότι θα έπεφτες στα πατώματα για τον φίλο του, αλλά όχι κι έτσι>> μου ψιθυρίζει και της κάνω ένα ευγενικότατο κωλοδάχτυλο.

Στρέφω το βλέμμα μου στον Κόλτον. <<Τι κάνεις εσύ εδώ;>> ρωτάω απότομα αν και η αλήθεια είναι πως μόνο απότομα δεν ήθελα να τον ρωτήσω. <<Εννοώ...>>

Χαμογελάει. <<Μπορώ να περάσω;>>

Διορθώνω την πυτζάμα μου και κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Ελπίζω να ήρθε μόνος του γιατί δεν θα το αντέξω να με δει ο Άλεξ σε αυτή την κατάσταση. 

Στην οποία, να τονίσουμε, βρίσκομαι εξαιτίας του και μόνο!

<<Ναι φυσικά, έλα>> μαζεύω την κουβέρτα μου σε ένα μεγάλο κουβάρι και την αφήνω στην αγκαλιά της Νάιλα.

<<Βρικόλακας είναι και ρωτάει αν μπορεί να περάσει μέσα μωρέ;>> μουρμουρίζει η φίλη μου κοιτάζοντάς τον καλύτερα. Είμαι σίγουρη πως ο Κόλτον δεν της γέμισε το μάτι.

<<Μπορείς να σκάσεις;>> την σπρώχνω προς το υπνοδωμάτιο αλλά δεν κουνιέται.

<<Σόρυ που ήρθα χωρίς να τηλεφωνήσω ή να στείλω κάποιο μήνυμα>> μας πλησιάζει και αφήνει τον σάκο του δίπλα στον καναπέ. Αυτός ο σάκος άραγε έχει μέσα τίποτα ή απλά τον κουβαλάει άδειο; <<Ελπίζω να μην ενοχλώ>> κοιτάζει το παγωτό στο τραπέζι και μετά την Νάιλα.

<<Δεν ενοχλείς, προς Θεού>> απαντάω και χαμογελάω. Φαίνονται πολύ πρησμένα τα μάτια μου; <<Εμ από εδώ η Νάιλα>> κοιτάζω την φίλη μου και εκείνη χαμογελάει ψεύτικα. <<Νάιλα, από εδώ ο Κόλτον, ο φίλος του...>> σταματάω και παίρνω μια βαθιά ανάσα. <<Φίλος του Άλεξ>>