Babygirl [Book 2]

~27

Πριν λίγο είχα ένα μικρό mental breakdown και ο μόνος τρόπος να ξεχαστώ είναι τα βιβλία μου.

Οπότε ορίστε ένα κεφάλαιο από μια τρελαμένη, έτοιμη να πέσει από το μπαλκόνι, με ένα κεφάλι έτοιμο να εκραγεί από το πολύ διάβασμα Ρία♥

Μου λείψατε. Ελπίζω να είστε όλοι και όλες καλά.

~~~

<<Συγγνώμη που άργησααα!!!>> μπαίνω αλαφιασμένη στο Coffegasm και εντοπίζω την Νάιλα με την Ντανιέλα να κάθονται στο πλέον συνηθισμένο μας booth. <<Ακόμη δεν παραγγείλατε;>>

Η Νάιλα σηκώνει τα φρύδια της. <<Τι εννοείς κούκλα μου; Ήπιαμε τους καφέδες μας και η σερβιτόρα καθάρισε κιόλας το τραπέζι>> περνάει την τσάντα της πάνω από τον ώμο της. <<Ευτυχώς που είπες πως δεν θα αργήσεις>> σχολιάζει ειρωνικά και ξεφυσάω.

Μου αρέσει που του το είπα. Δεν προλαβαίνουμε να το κάνουμε ΚΑΙ στο μπάνιο...

Εγώ το είπα, εγώ το άκουσα.

Ο ασυγκράτητος Άλεξ ήθελε να το κάνουμε και στο ασανσέρ, αλλά ευτυχώς τελευταία στιγμή έκλεισε η πόρτα και τον άφησα μέσα μόνο του. Βέβαια όσο κατέβαινα γρήγορα τις σκάλες, τον άκουγα να βρίζει, αλλά δεν πειράζει.

Με έχει ξεζουμίσει. Αλήθεια. Δεν ξέρω καν πως μπορώ και λειτουργώ μετά από τόση συνουσία. 

<<Κορίτσια αλήθεια σόρυ>> ξαναλέω και η Ντανιέλα χαμογελάει πονηρά. <<Καταλαβαίνετε... Με τον Άλεξ δεν ξεκολλάμε>> στηρίζω το πρόσωπο στα χέρια μου και κοιτάζω χαμογελαστή έξω από το παράθυρο.

<<Ναι, το έχουμε καταλάβει>> ξανασχολιάζει η Νάιλα εκνευρισμένη. <<Όλο σεξ, σεξ, σεξ... σαν τα κουνέλια κάνετε>>

Σμίγω τα φρύδια μου. <<Μπορείς να μου πεις ποιο είναι το πρόβλημά σου;>>

Δεν συνηθίζει να αντιδρά έτσι. Και ναι, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι το ότι ακουγόμαστε με τον Άλεξ δεν την ενοχλεί. Εξ αρχής μου είχε τονίσει ότι δεν έχει τέτοια θέματα.

Τι στο καλό έπαθε έτσι ξαφνικά;

<<Το πρόβλημά μου είναι ότι εχθές όλο το βράδυ ακουγόσασταν όπως επίσης και σήμερα το πρωί και δεν κοιμήθηκα καθόλου>> 

<<Σου ζήτησα συγγνώμη. Δεν θα επαναληφθεί!>>

<<Ναι, καλά. Σε πίστεψα τώρα!>>

Ετοιμάζομαι να της απαντήσω, αλλά το χέρι της Ντανιέλα στο πόδι μου, με σταματάει. <<Ε βασικά...>> με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια. <<Φαμπιάνα, πήγαινε να πάρεις καφέ για να πάμε σιγά σιγά προς την σχολή ε...>>