Babygirl [Book 2]

~25

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.

-Μαρία Πολυδούρη, Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.

Ένα από τα πιο σημαντικά ερωτικά ποιήματα για τον ανεκπλήρωτο και ατέρμονο έρωτα.

Ακολουθεί ένα άκρως συναισθηματικό κεφάλαιο. Εφοδιαστείτε με χαρτομάντηλα ♥

~~~

Το χέρι του σφίγγει το δικό μου για άλλη μια φορά και νιώθω υπέροχα.

Αλήθεια.

Μόνος του το έκανε. Με το που βγήκαμε από την καφετέρια, με κοίταξε, χαμογέλασε και άρπαξε το χέρι μου ανάμεσα στα δικά του δίνοντάς μου ένα απαλό φιλί στα χείλη.

Δεν ξέρω αν αυτό το ζω ή είναι ένα ακόμη όνειρο, αλλά νιώθω πραγματικά ευτυχισμένη. Μετά από πάρα πολύ καιρό.

Και δεν με νοιάζει τίποτα. Δεν θέλω να μάθω τίποτα απολύτως. Δεν με απασχολεί που με πλήγωσε, ούτε που με πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο.

Σημασία έχει ότι είναι εδώ, μαζί μου. Μετά από ό,τι έγινε, είναι δίπλα μου και μου κρατάει το χέρι όσο διασχίζουμε ταυτόχρονα τον δρόμο.

Με κοιτάζει με μια πλάγια μάτια και ντροπιασμένη τραβώ το βλέμμα μου προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Έτσι είναι να είσαι ερωτευμένος;

<<Πως αισθάνεσαι;>> ρωτάει την στιγμή που φτάνουμε στο πεζοδρόμιο και συνεπώς έξω από την πολυκατοικία που μένει.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και τον κοιτάζω στα μάτια παρά τον ήλιο που με τυφλώνει.

Η μέρα είναι τέλεια σήμερα. Ο ήλιος καίει, τα πουλάκια κελαηδούν και ο Άλεξ είναι όμορφος.

Όλα είναι όμορφα σήμερα.

<<Είναι περίεργο>> παραδέχομαι. Όσο και αν θέλω να του δείξω όλα μου τα συναισθήματα, να τον φιλήσω δίχως αύριο και να του ορκιστώ πως ό,τι και αν γίνει εδώ θα μείνω δίπλα του, επιλέγω να παραμείνω ψύχραιμη.

Μετά από τόσα χρόνια και τόση σκέψη, το "φύλαγε τα ρούχα σου, να έχεις τα μισά" είναι ακριβώς αυτό που κάνω. 

Αλλά αυτή την φορά... δεν ξέρω. Το αισθάνομαι. Όλα θα είναι διαφορετικά. Ο Άλεξ, η σχέση μας... ακόμη και εγώ. Έχω αλλάξει, περισσότερο από όσο νόμιζα.