Babygirl [Book 2]

~16

Γουελ, η φίλη σας η Ρία σκέφτηκε να αρχίσει να επεκτείνει την δραστηριότητα της στο wattpad, ΚΑΙ στο τικτοκ. Φοβερό;

Λολ, απλά αν έχεις τικτοκ μπορείς να με ακολουθήσεις γιατί σκέφτομαι να ανεβάζω πραγματάκια και εκεί. Τικτοκ ακάουντ: riri_zoits

Επίσης, ομγ. Κοντεύουμε τους 2.000 φόλλοουερς και η φίλη σας έχει τρελαθεί. Αν μου σκάσετε όλες από ένα 100αρι, άνετα φεύγω για Μπαχάμες αύριο.

Πέρα από την πλάκα, σας ευχαριστώ. Πολύ πολύ πολύ! Όλους♥

*δώστε βάση στους στίχους του τραγουδιού. Έχω ανατριχιάσει φουλ με το πόσο ταιριάζει σε όλη την φάση της Φαμπιάνας και τους Άλεξ*

Οκ πολλά είπα. Πάμε στο κεφ γιατί αν με αφήσετε θα μιλάω για ώρες.

~~~

<<Κρίμα να κάψεις τόσο ωραία στολή>>

Νιώθω την καρδιά μου να σταματάει για ένα δευτερόλεπτο. Ξεροκαταπίνω.

Προβλέπεται μεγάλο βράδυ σήμερα.

Χαμογελάω. Όσο πιο ψεύτικα μπορώ. Έχω εκπαιδευτεί πάρα πολύ καλά στο να κρατάω όλα μου τα συναισθήματα για τον εαυτό μου και μόνο.

Αφήνω μια μεγάλη ανάσα, που δεν ήξερα καν ότι κρατούσα από την στιγμή που άκουσα την φωνή του - την ηλίθια φωνή του αγκχ-, και γυρνάω με αργές κινήσεις.

Οκευ. Είναι ο Άλεξ.

Είναι ο Άλεξ.

Ναι. Είναι... αυτός.

Ο τέτοιος, λοιπόν.

Ο τέτοιος στέκεται μπροστά μου. Ντυμένος... Πινόκιο;

Προσπαθώ υπερβολικά πολύ να κρατήσω το γέλιο μου, αλλά αποτυγχάνω όταν τον βλέπω να χαμογελάει και να κοιτάζει τον εαυτό του.

<<Ήξερα ότι ήταν σαχλή ιδέα να ντυθώ Πινόκιο>> σχολιάζει και διορθώνει το κόκκινο παντελόνι που του είναι υπερβολικά κολλητό.

<<Την κατάλληλη στολή βρήκες, νομίζω>> του πετάω και σταυρώνω τα χέρια μου. Κουνάει το κεφάλι του καταφατικά και χαμογελάει και γαμώτο θέλω να τον πνίξω.

Πως τολμάει να στέκεται μπροστά μου με αυτή την ηλίθια στολή και να με κοιτάζει και να να... αγκχ πως τολμάει;

Απλώνει το χέρι του για να δείξει την δική μου στολή. <<Σου πηγαίνει, πάντως>> λέει ξανά και ξεροκαταπίνω.