Babygirl [Book 2]

~22

Αν γίνει η εξεταστική δια ζώσης, την έχω @!#!&$*@(#(@ για τα καλά!

~~~

ΑΛΕΞ ΠΟΒ

<<Φοβερός αγώνας φίλε!>> περνάει από δίπλα μου Γκρεγκ και του σκάω ένα μειδίαμα. <<Ο προπονητής των Γιάκερς σε κοιτούσε καλά καλά, πάντως>>

Διασχίζω τον σκοτεινό διάδρομο μέχρι τα αποδυτήρια.

Το μπάσκετ ήταν, είναι και θα είναι ο μόνος τρόπος για να ξεχνιέμαι από όλες τις μαλακίες. Όταν μπαίνω στο παρκέ αφοσιώνομαι αποκλειστικά στην Άνα.

Όχι.

Στην μπάλα.

Στην μπάλα αφοσιώνομαι. Γαμώ.

<<Θα μας φύγει κι αυτός!>> σφυρίζει από πίσω μου ο Άντερ και με χτυπάει φιλικά στον ώμο. <<Μαλάκα Γκρεγκ μετά μόνο εσένα θα έχουμε για τα τρίποντα. Παρότι άσσος, τουλάχιστον ξέρεις να βαράς>> του πετάει ο Γκρεγκ μια πενταβρώμικη πετσέτα και σκάμε στα γέλια.

Και σιγά την ομάδα ρε φίλε. Γουόριορς. Από το πρώτο κιόλας 10λεπτο τους ρίξαμε 15 πόντους. Υποτίθεται ότι αυτοί έχουν πολύ ψηλούς παίκτες, ή τουλάχιστον έτσι μας τους περιέγραφε ο κόουτς. Ο πιο ψηλός τους μου έφτανε στον ώμο.

<<Γαμήσου μπάσταρδε>> φωνάζει ο Γκρεγκ και μπαίνει στα ντουζ. <<Ευτυχώς που είχατε εμένα να κατεβάζω την μπάλα στο καλάθι. Θύμησέ μου, Άντερ, εσύ πέρα από το να πέφτεις πάνω στους άλλους τους φλώρους και να κάνει αποτυχημένες προσπάθειες να κλέψεις την μπάλα μέσα από τα χέρια τους, τι άλλο έκανες;>>

<<Σε γαμάω>> του απαντάει κοροϊδευτικά ακολουθώντας τον.

Τώρα που είπε σε γαμάω, ο Κόλτον που είναι;

Βγαίνω από τα αποδυτήρια και κοιτάζω σε αυτά των Γουόριορς. Λες να ψάρεψε κανένα γκομενάκι από αυτούς; Όλοι φλούφλιδες μου φάνηκαν πάντως.

Μπαίνω ξανά μέσα και αρχίζω να γδύνομαι. Δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να κάτσω και να κάνω ντουζ εδώ μέσα. Στις συγκεκριμένες ντουζιέρες μπορείς να κολλήσεις από AIDS μέχρι και χολέρα.

Αρπάζω το κινητό μου από το ντουλάπι.

Υποθέτω κανονικά τώρα θα έπρεπε να πάρω τηλέφωνο τον πατέρα μου, να του πω ότι έσκισα στον αγώνα, να μου πει μπράβο και ότι αισθάνεται τόοοοσο υπερήφανος για μένα ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΑΣΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ.